بررسي آگاهي و درصد ارجاع دانشجويان سال آخر دندانپزشكي يزد در رابطه با حوادث حين درمان ريشه در سال 1400

مقدمه: در حين درمان ريشه حوادث غيرقابل پيش بيني رخ مي دهد و آگاهي از پيشگيري، تشخيص و چگونگي درمان اين حوادث بر پروگنوز طولاني مدت دندان بسيار مؤثر است. هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي ميزان آگاهي دانشجويان سال آخر دندانپزشكي يزد در رابطه با حوادث حين درمان ريشه بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي، ۵۹ دانشجوي دندانپزشكي سال آخر شركت داشتند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه پرسشنامه‌اي محقق ساخته بود. روايي و پايايي پرسشنامه طراحي شده در سه مرحله مورد تأييد و بررسي قرار گرفت. جهت گزارش ميزان آگاهي دانشجويان به‌صورت كيفي، نمرات در سه طبقه ضعيف، متوسط و خوب دسته بندي گرديد. نمره بندي داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 17 و آزمون آماري T-test و ضريب همبستگي پيرسون، تجزيه و تحليل ‌شدند. سطح معني‌داري در اين مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: دانشجويان شركت كننده در مطالعه حاضر، ۵۹ نفر شامل ۲۵ مرد (42.4 درصد) و 34 زن (57.6 درصد) بودند. ميانگين نمره كل آگاهي دانشجويان مورد بررسي 1.07±14.05 با حداقل نمره 7 و حداكثر نمره 20 بود. ميانگين نمره كل آگاهي در سطح متوسط ارزيابي شد. بر اساس آناليز انجام شده بين نمره كل آگاهي و معدل دانشجويان ضريب همبستگي مثبت و معني داري وجود داشت ( P-value = 0.001، r= 0.386). اختلاف آماري معناداري بين نمره آگاهي در دانشجويان زن و مرد وجود نداشت (0.246=P-value). در بررسي نمرات دانشجويان در هر چهار حيطه بالاترين ميانگين مربوط به حيطه پاكسازي و شكل دهي و كمترين ميانگين مربوط به تهيه فضاي پست و شكستگي عمودي ريشه بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر ميزان آگاهي دانشجويان دندانپزشكي مورد مطالعه در رابطه با حوادث حين درمان ريشه در سطح متوسط ارزيابي شد. پيشنهاد مي‌گردد در جهت ارتقاي آگاهي دانشجويان در اين زمينه مداخلات آموزشي مناسب اتخاذ گردد.