بررسي ارتباط بين شاخص هاي پريودنتال با ايندكس هاي خوني هماتوكريت و هموگلوبين بيماران مراجعه كننده به مركز كوهورت دانشگاه علوم پزشكي مشهد

مقدمه: التهاب پريودنتال (پريودنتيت) يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي عفوني است كه در نتيجه عدم رعايت بهداشت دهان و پلاك ميكروبي به وجود مي آيد. آماس ايجاد شده مي‌تواند منجر به تأثيرات سيستميك در جريان خون محيطي و تغييراتي در ميزان هموگلوبين، هماتوكريت و ايندكس هاي خوني شود.اين مطالعه به بررسي ارتباط بين شاخص هاي پريودنتال با ايندكس هاي خوني هماتوكريت و هموگلوبين بيماران مي‌پردازد.مواد و روش ها: اين طرح مشاهده‌اي از نوع مقطعي، بر روي مراجعه كنندگان به مركز كوهورت دانشگاه علوم پزشكي مشهد كه داراي پرونده كامل بودند، انجام شد. ابتدا شاخص‌هاي پريودنتال بيماران شامل ايندكس لثه و CPITN(The Community Periodontal Index of Treatment Needs) از پرونده‌هاي موجود استخراج گرديد. اين افراد با توجه به متغير CPITN به سه گروه تقسيم‌بندي شدند. افراد با CPITN صفر، بعنوان گروه سالم و افراد با CPITN 1 و 2، بعنوان گروه جينجيويت و افراد با CPITN 3 يا 4، بعنوان گروه پريودنتيت در نظر گرفته شدند. ايندكس‌هاي خوني (Blood indices) (هموگلوبين، هماتوكريت) نيز از پرونده بيماران استخراج گرديد و سپس ارتباط بين ايندكس‌هاي خوني هماتوكريت و هموگلوبين خون بيماران با شاخص‌هاي پريودنتال با استفاده از آزمون‌هاي آماري مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: در اين مطالعه پرونده 242 نفر، شامل 158 زن و 84 مرد بررسي شد كه به ترتيب 87 نفر در زيرگروه سالم، 89 نفر در زيرگروه جينجيويت و 68 نفر در گروه پريودنتيت طبقه‌بندي شدند. در مردان و زنان، گروه‌ها از نظر متوسط هموگلوبين با يكديگر اختلاف معني داري نداشتند. متوسط هماتوكريت مردان در گروه سالم نسبت به گروه جينجيويت بطور معني داري بيشتر بود (P=0.006) به طوري كه ميانگين و انحراف معيار هماتوكريت در گروه سالم 2.4±45.7 و در گروه جينجيويت 2.7±43.3 بود. ولي در زنان هيچگونه ارتباطي ميان ايندكس لثه با هماتوكريت يا هموگلوبين در هر دو گروه ديده نشد. نتيجه گيري: ارتباط قوي و معني داري بين ايندكس‌هاي خوني و بيماري پريودنتال در اين مطالعه مشاهده نشد. در مردان، گروه‌ها از نظر متوسط هموگلوبين با يكديگر اختلاف معني داري نداشتند ولي متوسط هماتوكريت در گروه سالم نسبت به گروه جينجيويت بطور معني داري بيشتر بود. اما در زنان، گروه‌ها از نظر متوسط هماتوكريت و هموگلوبين با يكديگر اختلاف معني داري نداشتند. هيچگونه همبستگي ميان GI با هماتوكريت يا هموگلوبين در هر دو گروه ديده نشده است. آناليز پيشگويي‌كننده رگرسيون نشان داد كه، به ازاي هر يك واحد افزايش در GI، بطور متوسط هماتوكريت، 0.37 واحد كمتر خواهد بود. ولي ارتباط معني داري براي GI و هموگلوبين يافت نشد.