تهيه مقياس خطرپذيري جوانان در جرم زايي متأثر از رسانه ها و تاثير آن بر پايداري در بزهكاري (مطالعه موردي مجرمين سابقه دار جوان 35-18 ساله تهران بزرگ)

تهيۀ مقياسي براي سنجش خطرپذيري جوانان در جرم‌زايي متأثر از رسانه‌ها و تعيين تأثير آن بر ميزان پايداري در بزهكاري هدف پژوهش حاضر بود. مطالعه از نوع پژوهش هاي پيمايشي و جامعۀ آماري مجرمين حرفه‌اي جواني كه بين 35-18سال سن كه سابقه‌دار جرائم پرخطر مي باشد (19149نفر) كه بر اساس فرمول كوكران حجم نمونه 376 نفر تعيين و به صورت نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند؛ براي تدوين مقياس از سه پرسشنامۀ خطرپذيري جوانان، پيمايش رفتار پرخطر جوانان و رفتار تهاجمي به عنوان منبع بهره‌گيري شد كه چهار فراسنج هيجان‌جويي، سركشي، بي‌پروايي، جرم‌زايي با رفتار تهاجمي طراحي گرديد. روايي علمي مقياس با استفاده از «روايي محتوا»، «روايي سازه» انجام گرفت. آزمون كفايت نمونه‌گيري كايزر-مير-اولكين در سطح مطلوب و آزمون كرويت بارتلت از نظر آماري معني‌دار بود. يافته‌هاي تحليل عاملي نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي را مبني بر چهار عاملي بودن اين مقياس تأييد و مدل بدست آمده با داده هاي پژوهش برازش داشت. ميزان آلفاي كرونباخ براي مقياس 0.70، فراسنج «هيجان‌طلبي در جرم‌زايي» 0.75، «بي‌پروايي در جرم‌زايي» 0.87، «جرم‌زايي با رفتار تهاجمي» 0.79 و «سركشي در جرم‌زايي» 0.83 محاسبه شد كه نشان از روايي و اعتبار مناسب مقياس دارد. يافته‌هاي برگرفته از آزمون t تك نمونه‌اي و آزمون علامت مشخص كرد كه هر4 فراسنج موصوف بر پايداري در بزهكاري مجرمين جوان حرفه‌اي اثرگذار بوده و نتايج آزمون فريدمن نيز نشان داد هيجان‌طلبي در جرم‌زايي بيشترين و ميل به جرم‌زايي با رفتار تهاجمي كمترين تأثير را بر پايداري در بزهكاري مجرمين حرفه‌اي جوان دارد.