تأثير سرمايه‌گذاري خصوصي و دولتي در رشد بخش سلامت ايران

هدف مقاله بررسي تأثير سرمايه گذاري خصوصي و دولتي در رشد بخش سلامت ايران با استفاده از مدل خودتوضيح با وقفه گسترده طي سال­هاي 1360 – 1398 است. به اين منظور، تاثير سرمايه‌گذاري در عملكرد دوشاخص منتخب سلامت (مخارج بهداشتي و اميد به زندگي) برآورد شد. نتايج برآورد مدل نشان داد كه با افزايش رشد اقتصادي، مخارج بهداشتي افزايش مي يابد و با افزايش سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در بخش سلامت، مخارج بهداشتي و با افزايش سرمايه گذاري بخش خصوصي و دولتي در بخش سلامت، اميد به زندگي (به‌عنوان شاخص بهداشتي) افزايش مي‌يابد. همچنين، در بلندمدت ميزان ابتلا به ايدز و نرخ تورم، اثرِ منفي و نرخ باسوادي، شهرنشيني، ارز حقيقي و نرخ بهره حقيقي، اثرِ مثبت بر مخارج بهداشتي و اميد به زندگي دارد. تحليل كلي نتايج آشكار كرد كه تمركز بر سرمايه گذاري هدفمند حاصل از مطالعات تجربي (نظير اين پژوهش) مي‌تواند نرخ رشد بخش سلامت در ايران را بهبود مي‌بخشد. يافته هاي اين مطالعه مي تواند براي اجراي سياست كارآمدتر در نحوه و نوع سرمايه گذاري در بخش سلامت سودمند باشد.