اثر سطح پروتئين و نسبت ترئونين به ليزين در جيره بر ريخت‌شناسي و ترشح موسين در روده باريك جوجه‌هاي گوشتي

به منظور بررسي اثر سطح پروتئين و نسبت ترئونين به ليزين قابل هضم در جيره‌هاي بر پايه گندم بر ريخت‌شناسي و ترشح موسين در روده جوجه‌هاي گوشتي، 480 قطعه جوجه گوشتي نر راس 308 در قالب طرح كاملاً تصادفي با 8 تيمار و 6 تكرار و به صورت آزمايش فاكتوريل 4×2 استفاده شد. هشت جيره آزمايشي با استفاده از چهار نسبت ترئونين به ليزين (0.55، 0.6، 0.7، 0.8) و دو سطح پروتئين قابل هضم استاندارد (17 و 18 درصد)، براي دوره 15 تا 35 روزگي تنظيم شد. نمونه‌گيري‌ها در سن 35 روزگي با دو پرنده از هر تكرار انجام شد. نسبت ترئونين به ليزين برابر با 0.8 در مقايسه با ساير نسبت‌ها، سبب افزايش طول پرزهاي روده‌اي در هر سه قسمت روده باريك و افزايش سطح پرز در ايلئوم شد (0.05 P). كاهش سطح پروتئين جيره سبب كاهش ميانگين عمق كريپت در دئودنوم و ژژنوم شد (0.05 P). افزايش نسبت ترئونين به ليزين تا سطح 0.7، سبب افزايش ترشح موسين در ژژنوم شد (0.05 P). كاهش نسبت ترئونين به ليزين به سطح 0.55 سبب افزايش ويسكوزيته شيرابه هضمي در هر سه قسمت روده باريك شد (0.05 P). نسبت ترئونين به ليزين 0.7 باعث افزايش آنزيم فسفاتاز قليايي در خون شد. در مقابل، كاهش سطح پروتئين جيره سبب كاهش سطح اين آنزيم شد (0.05 P). با توجه به نتايج به نظر مي‌رسد كه نسبت ترئونين به ليزين مناسب در جيره‌هاي بر پايه گندم براي عمل‌كرد مناسب روده جوجه‌هاي گوشتي در محدوده 0.7 تا 0.8 بوده و با كاهش سطح پروتئين جيره، نسبت‌هاي بالاتر اهميت بيشتري مي‌يابد.