بررسي اثرات درماني اُزُن‌تراپي به روش تزريق داخل صفاقي بر ترميم زخم پوست در مدل تجربي خرگوش

هدف از اين مطالعه بررسي تأثير تجويز داخل صفاقي ازن بر بهبود زخم آزمايشگاهي در يك مدل حيواني خرگوش بود. در اين مطالعه40 خرگوش نيوزلندي براي جراحي انتخاب شدند. براي عمل جراحي، در سمت راست مهره هاي قفسه سينه هر خرگوش، با پانچ جراحي پوست، يك زخم گرد به ضخامت كامل و 10 ميلي متر ايجاد شد. خرگوش‌ها به طور تصادفي به دو گروه مساوي كنترل و ازن تقسيم شدند. در گروه دريافت كننده اُزُن تا سه روز بعد از عمل جراحي، روزانه يك دوز اُزُن و بعد از روز سوم به صورت يك روز درميان تا روز چهاردهم، اُزُن به روش تزريق داخل صفاقي تجويز شد. در گروه كنترل نيز به ميزان گروه دريافت كننده اُزُن، محلول نرمال سالين به صورت تزريق داخل صفاقي در روزهاي ذكرشده تجويز شد. مساحت زخم ها از نظر ماكروسكوپي در روزهاي 2، 5، 9و 14 بررسي شد. از نظر هيستوپاتولوژي در روزهاي ياد شده از هر گروه تعداد 5 زخم بررسي شد. نتايج ماكروسكوپي نشانگر تفاوت ميان دو گروه بود. در گروه دريافت‌كننده اُزُن، در تمامي روزها، مساحت زخم به صورت معني‌دار (0/05 P) از گروه شاهد كمتر بود. در ارزيابي هيستوپاتولوژي به روش(Abramov) ميزان التهاب به صورت معني‌دار در گروه دريافت كننده ي اُزُن كمتر بود. در روز 14 ميزان عروق زايي گروه شاهد به صورت معني‌دار از گروه دريافت كننده ي اُزُن بيشتر بود. از نتايج به دست آمده مي-توان نتيجه گرفت كه اُزُن تراپي به صورت سيستمي، موجب افزايش كيفيت روند ترميم زخم مي شود.