بررسي تأثير ابتلا به آندومتريت باليني بر پاسخ به درمان كيست فوليكولي تخمدان در گاوهاي شيري

هدف مطالعه حاضر بررسي مقايسه بازدهي توليدمثلي در پي راهبردهاي درماني كيستهاي تخمداني باتوجه به وضعيت آندومتريت در گاوهاي شيري بود. تعداد 94 رأس گاو كه مبتلا به كيست فوليكولي تشخيص داده شدند به‌طور تصادفي با در نظر گرفتن وضعيت آندومتريت به سه گروه درماني تقسيم شدند. گروه شاهد كه هيچ درماني دريافت نكردند، گروهي كه درمان هورموني با تزريق عضلاني 200 ميكروگرم هورمون آزاد-كننده گنادوتروپين‌ها و 500 ميكروگرم پروستاگلندين F2aدريافت كردند، و گروهي كه همان درمان هورموني به همراه تخليه كيست انجام مي‌شد. تأثير درمان‌ها بر ميزان بهبودي كيست، عملكرد توليدمثلي گاوها بصورت مجزا در گاوهاي مبتلا به آندومتريت، گاوهاي فاقد آندومتريت و كل گاوها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. درصد بيشتري (%68.9) از گاوهاي داراي كيست‌ تخمداني مبتلا به آندومتريت بودند.ميزان بهبودي گاوهاي كيستيك مبتلا به آندومتريت و در كل گاوهاي كيستيك (بدون در نظر گرفتن وضعيت ابتلا به آندومتريت) در گروه درماني هورمون به همراه تخليه كيست (به ترتيب %87.5 و %82.6) در مقايسه با گروه كنترل (به ترتيب%42.9; 0.02 = P و %46.2; 0.02 = P) و گروه درماني هورمون به تنهايي (به ترتيب %52.5; 0.01 = P و %59.6; 0.04 = P) به طور معني‌دار بالاتر بود، ولي بقيه فاكتورهاي توليدمثلي بين گروه‌هاي درماني تفاوت آماري معني‌دار وجود نداشت. بر اساس نتايج مطالعه حاضر وجود آندومتريت همزمان با كيست تخمداني بر روي درمان كيست فوليكولي تخمدان در گاو اثر منفي معني‌داري ندارد و درمان تخليه كيست در كنار درمان هورموني در شرايط آندومتريتي متفاوت با موفقيت قابل استفاده است