اثر مصرف لتروزول بر شاخص‌هاي توليد مثلي خروس‌هاي مسن در گله مرغ مادر گوشتي

در اين مطالعه، آثار مهاركننده آروماتاز داروي لتروزول بر شاخص‌هاي توليد مثلي خروس‌هاي گله مرغ مادر گوشتي در آخر دوره توليد به صورت كوتاه مدت (سه هفته) و متناوب (سه روز مصرف و دو روز قطع دارو) مورد ارزيابي قرار گرفت. تعداد 18 قطعه خروس 55 هفته (با ميانگين وزني 5200 گرم) به صورت تصادفي به سه گروه آزمايشي دريافت‌كننده لتروزول T0، T1 و  T2(به ترتيب 0، 0.015 و 0.03 ميلي‌گرم به ازاي هركيلوگرم وزن بدن) تقسيم شدند. نتايج نشان داد كه شاخص گنادي، جنبايي و جنبايي پيش‌رونده، زنده‌ماني، فعاليت غشاي پلاسمايي اسپرم، غلظت مني و نرخ باروري در گروه‌هاي لتروزول نسبت به شاهد به طور معني‌داري افزايش يافت (0.001 P). ميزان پراكسيداسيون ليپيدي و درصد اسپرم‌هاي نابهنجار در گروه‌هاي T1 و T2 كاهش‌ معني‌داري نسبت به شاهد نشان دادند. ضخامت اپيتليوم و قطر لوله‌هاي اسپرم‌ساز و تعداد سلول‌هاي اسپرم داخل بيضه و اپيديديم در گروه‌هاي T1 و T2 بهبود يافت. غلظت تستوسترون پلاسما در گروه T2 بالاتر و غلظت بيضه‌اي در هر دو گروه لتروزولي تفاوت معني داري نسبت به گروه شاهد داشتند، و غلظت هورمون FSH در گروه‌هاي T1 و T2 نسبت به T0 افزايش يافت (0.05 P). غلظت استروژن پلاسما، بر عكس تستوسترون، در گروه T2 كمتر از بقيه گروه ها بود و غلظت بيضه‌اي در هر دو گروه T1 و T2 كمتر از گروه شاهد اندازه گيري شد. نسبت استروژن به تستوسترون در گروه T2 به طور معني داري كمتر بود. روند افزايشي براي سطح ژن PVRL3 بافت بيضه (مرتبط با اسپرم‌ريزي) و روند كاهشي براي سطوح ژن‌هاي Foxj1 (مرتبط با مژه زايي) و  LPR2 (مرتبط با اندوسيتوز) بافت اپيديديم در گروه هاي T1 و T2 مشاهده شد. بر اساس نتايج اين پژوهش، استفاده از داروي لتروزول سبب بهبود شاخص‌هاي توليدمثلي خروس‌هاي گله مرغ مادر گوشتي شد.