بررسي نسبت شكاف تكنولوژيكي و عوامل مؤثر بر كارآيي فني واحدهاي زنبورداري

مطالعه حاضر با هدف بررسي كارآيي فني واحدهاي زنبورداري و عوامل مؤثر بر آن انجام شده است. در اين مطالعه، نمونه ها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعيين و داده‌هاي مورد نياز به صورت حضوري و با تكميل پرسشنامه از 150 زنبوردار شهرستان رودسر در سال 1399 جمع‌آوري شد. در مطالعه حاضر جهت شناسايي داده‌هاي پرت در مجموعه داده‌ها از روش ابر داده استفاده شد. بعد از حذف داده‌هاي پرت، نمونه مورد بررسي با استفاده از تحليل خوشه‌اي به دو گروه‌ همگن از نظر اندازه تقسيم شد. براي برآورد كارآيي فني نسبت به مرز گروهي از مدل تحليل پوششي داده‌ها استفاده ‌شد و جهت برآورد كارآيي فني نسبت به مرز پوششي نيز الگوي فرامرزي مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد ميانگين نسبت شكاف تكنولوژيكي زنبور‌داران مورد مطالعه حدود 76 درصد است، يعني اگر تمامي زنبورداران مورد مطالعه به فناوري فرامرزي برسند امكان 24 درصد افزايش توليد وجود دارد. زنبورداراني كه كوچ مي‌كنند از نسبت شكاف تكنولوژيكي بالاتري برخوردار هستند و نتيجه آزمون كولموگروف اسميرنوف نشان داد كه اين اختلاف از نظر آماري معني‌دار است. نتايج رگرسيون چند متغيره عوامل مؤثر بر كارآيي فني نشان داد متغيرهاي سابقه كار، نوع مالكيت، شركت در كلاس‌هاي آموزشي و ترويجي، شغل اصلي زنبوردار، تعداد كندوها و متغير كوچ كردن اثر مثبت و معني‌دار بر كارآيي فني زنبورداران دارند. با توجه به اينكه بين نسبت شكاف تكنولوژيكي زنبورداراني كه كوچ مي‌كنند و كوچ نمي‌كنند از نظر آماري اختلاف معني‌داري وجود دارد، بنابراين با برطرف نمودن مشكلات مربوط به كوچ زنبورداران مي‌توان با استفاده از منابع فعلي، سطح توليد زنبورداران را بهبود بخشيد.