اثر تغذيه سطوح مختلف اسيد آمينه ايزولوسين بر غلظت پروتئين همولنف و رشد غدد هيپوفارنژيال در زنبوران كارگر (Apis mellifera)

جهت بررسي تاثير سطوح مختلف ايزولوسين بر پروتئين همولنف و رشد غدد هيپوفارنژيال زنبوران كارگر، آزمايشي در قالب طرح كاملاً تصادفي با پنج جيره آزمايشي و چهار تكرار ( قفس) انجام شد. تعداد ۱۰۰ زنبور در هر قفس نگهداري شدند. جيره‌ها شامل شربت يك مولار ساكارز ( شاهد) ، و سطوح مختلف ايزولوسين حاوي 0.5، 1، 1.5 و 2 ميكروگرم در ليتر شربت يك مولار ساكارز بودند. براي اندازه‌گيري پروتئين همولنف در روزهاي 1، 6، 12 و 18 از ۱۰ زنبور و براي رشد غدد هيپوفارنژيال در روزهاي 3، 6، 9، 12 و 15 از سه زنبور نمونه‌گيري شد. پروتئين همولنف با روش بردفورد و رشد غدد هيپوفارنژيال با استفاده از قطر آسيني‌ها اندازه‌گيري شد. نتايج حاصل نشان داد كه تفاوت پروتئين همولنف و رشد غدد هيپوفارنژيال زنبورها در كل دوره آزمايش و در سنين مختلف معني‌دار بود P 0.01. جيره حاوي 1.5 ميكروگرم ايزولوسين و جيره شاهد به‌ ترتيب بيشترين μL/μg 6.65 و كمترين μL/μg 3.57 پروتئين همولنف را داشتند. در مورد رشد غدد هيپوفارنژيال، تيمار 1.5 ميكروگرم ايزولوسين داراي بيشترين mm0/083 و تيمار شاهد داراي كمترين mm0/065 قطر آسيني بودند. پروتئين همولنف در شربت حاوي 0.5 و 2 ميكروگرم ايزولوسين و رشد غدد هيپوفارنژيال در تيمارهاي 0.5، 1 و 2 ميكروگرم ايزولوسين داراي اختلاف معني‌دار نبودند. با توجه به اينكه بهترين عملكرد توليدي زنبوران عسل با تغذيه شربت حاوي 1.5 ميكروگرم ايزولوسين حاصل شد، اين سطح جهت تغذيه زنبور عسل توصيه مي شود.