بررسي ارتباط بين فرسودگي تحصيلي با خودكارآمدي و عملكرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شهركرد در سال تحصيلي 1395-1396

پيش‌زمينه و هدف: فرسودگي تحصيلي دانشجويان اهميت زيادي دارد. فرسودگي تحصيلي باعث كاهش خودكارآمدي، عملكرد و پيشرفت تحصيلي، تعهد دانشجويان به انجام امور آموزشي، علاقه به ادامه تحصيل و مشاركت علمي پايين در حين تحصيل و بعد از تحصيل مي‌شود. لذا اين مطالعه به بررسي ارتباط بين فرسودگي تحصيلي با خودكارآمدي و عملكرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شهركرد پرداخته شده است. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، تعداد 866 دانشجو از بين دانشجويان پزشكي، پرستاري، هوشبري، اتاق عمل و فوريت پزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهركرد در سال تحصيلي 95-96 به‌صورت غير تصادفي سهميه‌اي انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك – تحصيلي، پرسشنامه تعديل‌شده فرسودگي تحصيلي برسو و پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان فرامن و نيز شاخص سنجش عملكرد تحصيلي دانشجويان بر اساس معدل كل نيمسال قبلي براي گردآوري داده‌ها استفاده شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS21 و با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي در سطح معني‌داري 5 درصد مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد كه عملكرد تحصيلي (0.92±16.26)، خستگي هيجاني (6.38±16.12)، بي‌علاقگي (3.61±11.92)، ناكارآمدي (3.68±21.99) و خودكارآمدي (5.21 ±18.74) بودند. آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين فرسودگي تحصيلي و خودكارآمدي (r=0/92, p 0/001)و بين فرسودگي تحصيلي با عملكرد تحصيلي (r=0/87, p 0/001) ارتباط منفي و معني‌دار وجود داشت. بااين حال، ارتباط بين مؤلفه ناكارآمدي و خود كارآمدي معني دار نبود(r=0/42, p 0/06) بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين مطالعه، دانشجويان داراي خودكارآمدي بالاتر، آسيب پذيري كمتري در برابر فرسودگي تحصيلي دارند و كمتر دچار افت تحصيلي مي‌شوند. بنابراين تقويت اين متغير در بين دانشجويان سبب بهبود عملكرد تحصيلي آنها خواهد شد.