مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و تركيب رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي در بهبود نشانه‌هاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

پيش‌زمينه و هدف: اختلال شخصيت مرزي شايع‌ترين اختلال در بين اختلال‌هاي شخصيت در محيط‌هاي روان‌پزشكي محسوب مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و تركيب رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي در بهبود نشانه‌هاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بود. مواد و روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. 45 نفر از افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي روان‌شناختي شهر اروميه در سال 1400 با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل (هر گروه 15 نفر) تخصيص داده شدند. براي گروه آزمايش اول 12 جلسه تركيب رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي و براي گروه آزمايش دوم 12 جلسه رفتاردرماني ديالكتيك اجرا شد. گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. از مقياس شخصيت مرزي براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ و آمارهاي توصيفي و آمار استنباطي آنكووا تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين نمرات شخصيت مرزي در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمايش اول بـه ترتيـب 36.00 و 28.13، در گروه آزمايش دوم بـه ترتيـب 35.56 و 32.20 و در گروه كنترل به ترتيب 36.73 و 36.04 بود. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه ميانگين شخصيت مرزي در گروه مداخله تركيب رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي در مقايسه با گروه رفتاردرماني ديالكتيك به‌تنهايي به‌طور معناداري كاهش پيدا كرده است (P 0.01). بحث و نتيجه گيري: نتايج پژوهش حكايت از آن دارد تركيب رفتار درماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي به عنوان رويكردي موثر و كارآمد در زمينه كار با بيماران مبتلا به اختلال شخصيت مرزي است.