تأثير مداخلات مبتني بر تقويت رفتار مراقبت از پا بر وضعيت سلامت پا و ميزان هموگلوبين گليكوزيله در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

پيش‌زمينه و هدف: بيش از 90 درصد از بيماران ديابتي نوع 2 در گذر زمان دچار عوارض ديابت مي‌شوند. نوروپاتي يكي از عوارض بيماري ديابت بوده كه مي‌تواند منجر به بروز زخم پاي ديابتي ‌گردد. به همين جهت پيشگيري از زخم پاي ديابتي ناشي از نوروپاتي، اولويت زيادي در اين بيماران دارد. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير مداخلات مبتني بر تقويت رفتار مراقبت از پا بر وضعيت سلامت پا و ميانگين هموگلوبين گليكوزيله در بيماران ديابتي نوع 2 در انجمن ديابت اروميه و مراكز آموزشي-درماني دانشگاه علوم پزشكي اروميه در سال 1399 انجام شد. مواد و روش كار: اين پژوهش يك كارآزمايي باليني بود كه در سال 1399 در اروميه انجام شد.. در مجموع،70 نفر در اين مطالعه حضور داشتند (35 نفر گروه مداخله و 35 نفر گروه كنترل). بيماران در گروه مداخله 9 جلسه آموزشي مبتني بر تقويت رفتار مراقبت از پا دريافت كردند، در حاليكه بيماران در گروه كنترل فقط مراقبتهاي روتين را دريافت نمودند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه اطلاعات جمعيت‌شناختي و باليني و پرسش‌نامه نوروپاتي دولور 4 بود. اطلاعات با استفاده از آمارهاي توصيفي و تحليلي در نرم‌افزار SPSS (نسخه 21) تجزيه و تحليل شد. اختلاف در سطح كمتر از 0.05 معني‌دار تلقي گرديد. يافته‌ها:  در گروه مداخله، ميانگين نمره نوروپاتي محيطي از (1.02±5.20) در ابتداي مداخله به (0.93±3.74) در انتهاي مداخله با تفاوت آماري معني‌دار  0/001 P و ميانگين هموگلوبين گليكوزيله از (0.7±7.66) در ابتداي مداخله به (1.11±6.88) در انتهاي مداخله با تفاوت آماري معني‌دار (P = 0/01) رسيد. بحث و نتيجه‌گيري: مداخله مبتني بر تقويت رفتار مراقبت از پا در كاهش شدت نوروپاتي محيطي و ميانگين هموگلوبين گليكوزيله در گروه مداخله مؤثر بود. از نتايج اين پژوهش مي‌توان در مراكز تحقيقات پزشكي و خدمات آموزشي و باليني پرستاري در راستاي كاهش عوارض ديابت و بهبود كيفيت زندگي در بيماران ديابتي استفاده كرد.