شماره ركورد :
1323142
عنوان مقاله :
بررسي روابط ساختاري تاب‌آوري شغلي پرستاران با تعارض كار-خانواده و هراس از كوويد-19 در مراكز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تبريز
پديد آورندگان :
عباس‌زاده ، محمد دانشگاه تبريز - دانشكده حقوق و علوم اجتماعي - گروه علوم اجتماعي , آقاياري‌هير ، توكل دانشگاه تبريز - دانشكده حقوق و علوم اجتماعي - گروه علوم اجتماعي , جبرائيلي ، مهناز دانشگاه علوم پزشكي تبريز - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه كودكان , محمدپور ، ابراهيم دانشگاه تبريز - دانشكده حقوق و علوم اجتماعي - گروه علوم اجتماعي
از صفحه :
722
تا صفحه :
732
كليدواژه :
كوويد-19 , پرستاران , تاب‌آوري , تعارض كار-زندگي
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: پرستاران به‌عنوان پيش‌قراولان سلامت جامعه انواع مختلفي از صدمات و تنش‌ها را تجربه مي‌كنند. به همين دليل تاب‌آوري شغلي به‌عنوان يكي از اساسي‌ترين ظرفيت‌ها براي مقابله با موقعيت‌هاي اضطراب‌آور در ميان پرستاران شناخته مي‌شود. فلذا به سبب بحران كوويد-19 و افزايش درگيري پرستاران با بيماران كرونايي، ميزان تاب‌آوري شغلي آنان تحت تأثير قرار گرفته و چالش‌هايي را براي آن‌ها در حيطه شغلي و خانوادگي به وجود آورده است. بر همين اساس اين مطالعه باهدف بررسي روابط ساختاري تاب‌آوري شغلي پرستاران با تعارض كار-خانواده و هراس از كوويد-19 تبريز انجام گرفت. مواد و روش‌ كار: روش تحقيق مورداستفاده پيمايشي و نوع مطالعه نيز توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري شامل پرستاران مراكز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تبريز بوده كه 351 نفر از آن‌ها به شيوۀ نمونه‌گيري طبقه‌اي مبتني بر سهم انتخاب شده‌ بودند. داده‌ها پس از كسب رضايت از پرستاران در تابستان و پاييز سال 1401 با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوري و توسط نرم‌افزارهاي SPSS و Lisrel و با استفاده از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، t-test student و معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته‌ها: طبق نتايج ميزان تاب‌آوري شغلي پرستاران در يك مقياس 100-0 برابر با 56.4، تعارض كار-خانواده برابر 57.6 و هراس كوويد-19 نيز برابر با 66.7 بود. ميزان تاب‌آوري شغلي در ميان پرستاران بيمارستان‌هاي كرونا پذير كمتر از ساير بيمارستان‌ها بود. نتايج روابط ساختاري نيز نشان داد كه تعارض كار-خانواده به‌صورت مستقيم و با ضريب 0.20-، هراس از كوويد-19 به‌صورت غيرمستقيم (از طريق تعارض كار-خانواده) و با ضريب 0.05-، سابقه كار به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم و با ضريب كل 0.21 و بيمارستان محل خدمت نيز به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم و با ضريب كل 0.19 تأثير كل معناداري بر تاب‌آوري شغلي پرستاران دارند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، تعارض كار-خانواده و هراس از كوويد-19 نقش پراهميتي در تاب‌آوري شغلي پرستاران دارند. بنابراين مي‌توان با روش‌هاي حمايتي نظير جابجايي شيفت كاري، ساعات كار انعطاف‌پذير، كاهش نقش‌هاي خانه‌داري از طريق نگهداري از كودكان و ايجاد مهدكودك براي فرزندان آنان، توانمندسازي و افزايش دانش پرستاران در زمينه كوويد-19 از طريق برگزاري كارگاه‌ها و افزايش امكانات حفاظتي در جهت كاهش هراس از كوويد-19 بر ميزان تاب‌آوري شغلي پرستاران افزود.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
لينک به اين مدرک :
بازگشت