بررسي فراواني و تنوع تداخلات دارويي در بخش‌هاي مراقبت ويژه مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي اروميه در سال‌ 1400

پيش‌زمينه و هدف: تداخلات دارويي مي‌توانند باعث وقوع پاسخ‌هاي نامطلوب، از عدم كارايي درمان تا عوارض درماني جدي، در بيمار گردند. به دليل پيچيدگي دارودرماني و استفاده همزمان از چند دارو و گروه‌هاي مختلف دارويي بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه در معرض تداخلات دارويي بيشتري هستند. از اين رو، مطالعه حاضر با هدف بررسي فراواني تداخلات دارويي دربيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه پرونده 300 بيمار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه دانشگاه علوم پزشكي اروميه بررسي شد. تداخلات دارويي با استفاده از نرم‌افزار Lexi-comp و كتاب Book Drug Iteration Facts تعيين شدند. آناليز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تحليل گرديد. يافته‌ها: از 300 پرونده بررسي شده 138 نفر (46.3 %) مرد و 160 نفر(53.7 %) زن بودند. 231 بيمار (77درصد) داراي تداخل متوسط، 94 بيمار (31.3 %) داراي تداخل خفيف و67 بيمار (22.3 درصد) داراي تداخل شديد بودند. 186 بيمار داراي تداخل فارماكوكينتيك و 201 بيمار داراي تداخل فارماكوديناميك بودند. بيشترين تداخل بين دو داروي هپارين + آسپرين با 58 مورد گزارش شد. نتيجه‌گيري: با آگاهي دادن پرسنل درماني از عوارض بالقوۀ تداخلات دارويي و نيز از علم تداخل، و همچنين جايگزين كردن داروهاي تداخل‌كننده با داروهاي ديگر در حد ممكن، توجه به داروهايي كه مكرراً باعث تداخل با داروهاي ديگر مي‌شوند، و استفاده ازنرم‌افزارهاي تداخل‌ياب، مي‌توان به شكل موثري از بروز تداخلات دارويي و عوارض آن در بخش مراقبت‌هاي ويژه جلوگيري كرد.