پيش‌بيني فرسودگي شغلي بر اساس رضايت شغلي، تعهد سازماني، هوش هيجاني و صفات پنج‌گانه شخصيت در پرستاران شهر كرمانشاه

پيش‌زمينه و هدف: فرسودگي شغلي نوعي واكنش تأخيري به عوامل مزمن تنش‌زاي محل كار است كه اثرات سوء متعددي بر پرستار و سازماني كه وي در آن مشغول به كار است، دارد. هدف از انجام اين مطالعه پيش­بيني فرسودگي شغلي بر اساس رضايت شغلي، تعهد سازماني، هوش هيجاني و نوع شخصيت در پرستاران است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تحليلي مقطعي بود كه به روش نمونه‌گيري سهميه‌اي بر روي 250 پرستار شاغل در بيمارستان­هاي آموزشي شهر كرمانشاه انجام شد. در اين راستا، ابتدا پرسش‌نامه فرسودگي شغلي مازلاك توسط تمام افراد موردمطالعه پژوهش تكميل گرديد و سپس افرادي كه داراي فرسودگي شغلي بالا بودند، وارد مرحله دوم پژوهش شدند. در اين مرحله، پرسش­نامه­هاي رضايت شغلي بري فيلد، صفات پنج‌گانه شخصيت نئو، هوش هيجاني شرينگ و تعهد شغلي بلاو توسط آنان تكميل گرديد. درنهايت، اطلاعات تكميل‌شده وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 23 شد و مورد تجزيه‌وتحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان دادند كه 84% از پرستاران دچار فرسودگي شغلي بودند و ميزان رضايت شغلي، هوش هيجاني، تعهد سازماني و نمرات صفات پنج‌گانه شخصيتي در پرستاران موردمطالعه بالاتر از حد متوسط بود. هيچ‌يك از متغيرهاي رضايت شغلي، تعهد سازماني، هوش هيجاني و نوع شخصيت قادر به پيش‌بيني فرسودگي شغلي نبودند و فرسودگي شغلي در پرستاران با سابقه كمتر از 5 سال بيشتر از ساير گروه­ها بود. همچنين، تعهد شغلي با سن و سابقه كاري ارتباط معناداري داشت. ازنظر صفات پنج‌گانه شخصيت و در هر 5 مقوله، بيشتر افراد در گروه افراد ميانه بودند. بيشترين فرسودگي شغلي در افراد مؤنث و متأهل و در پرستاران با درآمد پايين بود. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه هيچ‌يك از متغيرهاي رضايت شغلي، تعهد سازماني، هوش هيجاني و نوع شخصيت قادر به پيش‌بيني فرسودگي شغلي نبودند و ارتباط معني‌داري بين اين متغيرها و فرسودگي شغلي كشف نشد. نتايج اين مطالعه، مديران و مسئولين نظام پرستاري را ياري مي‌كند تا در برنامه‌ريزي‌هاي مديريتي سازمان بهداشتي، در راستاي كاهش فرسودگي شغلي، عدم ارتباط يافت شده در اين مطالعه را مدنظر قرار داده و بدين ترتيب از اتلاف منابع مالي و زماني موجود در راستاي كاهش فرسودگي شغلي در مسيري غلط پيشگيري شود.