ارتباط سطح مقاومت به بيماري آتشك (Erwinia amylovora) با تنش اكسيداتيو كلروپلاستي و ميتوكندريائي در دو رقم گلابي هاروسوئيت و بارتلت

تنش اكسيداتيو ناشي از باكتري بيماري آتشك در گياه ميزبان شامل دو تنش اكسيداتيو كلروپلاستي و ميتوكندريائي است و اين تنش در نهايت منجر به بروز نكروز در بافت‌ها مي‌شود. اين پژوهش با هدف مقايسه سهم دو اندامك كلروپلاست و ميتوكندري در ايجاد نكروز بيماري با استفاده از بازدارنده زنجيره انتقال الكترون كلروپلاستي گلوتارآلدهيد و ميتوكندريائي روتنون در دو رقم گلابي ( بارتلت و هاروسوييت) انجام شد. با توجه به تاثير نكروززائي دو بازدارنده فوق، در آزمايش‌هاي مقدماتي غلظت بهينه گلوتارآلدهيد و روتنون در شرايط درون شيشه تعيين و با توجه به تاثير يكسان غلظت‌هاي 5 و 10 ميلي‌گرم بر ليتر دو بازدارنده، اين غلظت‌ها براي ارزيابي كشت توام باكتري و ميزبان مورد استفاده قرار گرفتند. در بررسي اثر متقابل باكتري با ارقام گلابي، ظهور نكروز در رقم حساس بارتلت و متحمل هاروسوئيت به ترتيب 48 و 72 ساعت پس از آلوده‌سازي مشاهده شد. ليكن استفاده از بازدارنده‌ روتنون و گلوتارآلدهيد در هر دو غلظت 5 و 10 ميلي‌گرم بر ليتر، تاخير در زمان ظهور اولين علائم و كاهش سرعت پيشرفت نكروز را در هر دو رقم به همراه داشت. در رقم هاروسوئيت، تاثير بيشتر بازدارنده گلوتارآلدهيد در غلظت 10 ميلي‌گرم بر ليتر ديده شد. تاثير بيشتر بازدارنده كلروپلاستي گلوتارآلدهيد در شدت بازدارندگي تقريباً يكسان با بازدارنده ميتوكندريائي روتنون بيانگر احتمال تاثير بيشتر زنجيره انتقال الكترون كلروپلاستي در تنش اكسيداتيو حاصل از بيماري آتشك در ميزبان بود. علاوه بر اين، در رقم حساس بارتلت در شرايط استفاده از بازدارنده‌ ميتوكندريائي ميزان نزديكي سرعت پيشرفت علائم نكروز نسبت به شرايط استفاده از بازدارنده كلروپلاستي بيشتر بود كه مي‌تواند دليلي بر نقش موثر‌تركلروپلاست در تحمل به آتشك در رقم متحمل هاروسوئيت باشد.