ارزيابي پايداري عملكرد ريشه و شكر سفيد ژنوتيپ هاي چغندرقند

به منظور ارزيابي پايداري عملكرد ريشه و شكر سفيد11 براي ژنوتيپ چغندرقند بهاره به همراه سه رقم شاهد، آزمايشي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در شش ايستگاه تحقيقات كشاورزي در استان هاي خراسان رضوي (طرق)، فارس (زرقان)، كرمانشاه، آذربايجان غربي (مياندوآب و خوي) و كرج در دو سال زراعي 1399 و 1400 اجرا شد. تجزيه واريانس مركب داده ها نشان داد كه برهمكنش ژنوتيپ × محيط در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. ژنوتيپ ها واكنش هاي متفاوتي در شرايط محيطي مختلف داشتند. براساس روش ضريب رگرسيوني، انحراف از رگرسيون، واريانس برهمكنش شوكلا و اكووالانس ريك، و روش ضريب تبيين ژنوتيپ هاي GB-6 و GB-10 به ترتيب پايدارترين عملكرد ريشه و شكر سفيد را داشتند. هرچند كه براساس پارامتر واريانس درون مكاني و ضريب تغييرات تعداد ژنوتيپ هاي پايدار افزايش نشان داد. با اين وجود، سه ژنوتيپ GB-10، GB-11 و GB-2 به ترتيب داراي پايداري بالا براي عملكرد ريشه و شكر سفيد بودند. با استفاده از روش GGE باي پلات، ژنوتيپ هاي GB-11، GB-10، GB-2 و GB-6 به ترتيب داراي ميانگين عملكرد ريشه و شكر سفيد بالاتر از ميانگين كل ژنوتيپ ها بودند. بر اساس نتايج اين پژوهش ژنوتيپ هاي GB-6، GB-11، GB-2 و GB-10 به عنوان ژنوتيپ هاي داراي عملكرد ريشه و شكر سفيد بالاو پايدار شناسايي شدند.