آسيب‎پذيري نواحي شهري در برابر خطر وقوع زلزله بر ‌اساس‌ مدل IHWP (مطالعه موردي: نواحي منطقه 6 كلان ‌شهر اهواز)

بلاياي اتفاق‌افتاده در ساليان اخير بيانگر اين موضوع است كه جوامع و افراد به صورت فزاينده‌اي آسيب‎پذيرتر شده و ريسك‎ها نيز افزايش يافته‎اند. با اين ‌حال، كاهش ريسك و آسيب‎پذيري اغلب تا بعد از وقوع سوانح ناديده انگاشته مي‎شوند. در پژوهش حاضر، كه به شيوه‌ توصيفي‌‌ـ تحليلي به انجام رسيده، سعي شده نماي آسيب‎پذيري نواحي منطقه‌ 6 كلان‎شهر اهواز، در زمان وقوع زلزله‌ احتمالي، پيش‌بيني و بر اساس هدف اصلي اين پژوهش بررسي شود. داده‎هاي نظري پژوهش به روش كتابخانه‎اي جمع‎آوري شده و پس از استخراج شاخص‎ها تحليل مكاني هر شاخص‎ با استفاده از مدل دلفي فازي و مدل آسيب‎پذيري IHWP و تحليل‎هاي نرم‎افزار GIS به دست آمد. تحليل يافته‌ها نشان داد با احتساب اولويت‌هاي اول و دوم مديريت بحران 03/15 درصد از كل كاربري‎هاي منطقه‌ مورد مطالعه به‌شدت آسيب‌پذير است؛ بدين معني كه در صورت وقوع زلزله‌اي شديد در منطقه آسيب‌پذير خواهد بود. در اين تحقيق به اين نتيجه دست‌ يافتيم كه ويژگي‌هاي كالبدي ساختمان به‌ اندازه‌ عواملي مانند كاربري زمين، تراكم جمعيت، و زمان وقوع زلزله اهميت دارد كه در ميزان آسيب‌پذيري و فعاليت‌هاي امداد و نجات نقش مؤثري دارد.