بررسي اثر ناهمگني چينه‌اي بر توزيع تنش حاصل از فعاليت گسل‌هاي راندگي پنهان با استفاده از مدل‌سازي عددي

گسل‌هاي راندگي پنهان در سطح زمين قابل مشاهده نيستند اما در طي حوادث لرزه اي قادر به رشد و انتقال تنش به سمت سطح و نواحي پيرامون مي‌باشند. توالي پوشاننده گسل‌هاي پنهان ممكن است از واحدهاي رسوبي مختلفي تشكيل شده باشند كه مي‌تواند در نحوه رشد گسيختگي و توزيع تنش ناشي از جنبش اين گسل‌ها تاثيرگذار باشد. در اين پژوهش، چگونگي اثر ناهمگني چينه‌اي بر توزيع تنش، با استفاده از روش عددي (روش اجزاي محدود) مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج شبيه‏ سازي نشان مي دهد كه تمركز تنش در لايه نمك و توالي رويي آن نسبت به مدل همگن كاهش محسوسي پيدا كرده است. در حالي كه در لايه‌هاي زيرين نمك نسبت به وضعيت همگن، افزايش تنش بيشتر در محدوده‌ بزرگتري اتفاق افتاده است. علاوه براين، مقايسه نمودارهاي توزيع جابجايي قائم در دو مدل همگن و ناهمگن نشان مي‌دهند كه با وجود الگوي توزيع مشابه، ميزان جابجايي در مدل ناهمگن بيشتر از مدل همگن مي‌باشد. بنابراين، مي‌توان اظهار داشت كه حضور لايه‌هاي شكل‌پذير مشابه نمك، از يك سو موجب افزايش احتمال رشد گسيختگي (به دليل تمركز تنش) در لايه‌هاي زيرين و كاهش يا توقف رشد گسيختگي به سمت لايه هاي رويي و سطح زمين (به سبب كاهش شديد تنش در لايه شكل‌پذير) شود. از طرف ديگر، به دليل بالاتر بودن ميزان دگرشكلي (جابجايي) در لايه هاي رويي تشكيل ساختارهاي جديد چين و گسل را تسهيل مي‌كنند.