ارائه راهبرد توسعه شركت‌هاي سهامي زراعي در ايران (مورد مطالعه: استان خراسان جنوبي)

خرد و پراكندگي اراضي و استمرار خردشدن به دلايلي از جمله قانون ارث، مسايل و مشكلاتي است كه از دهه 40 دامنه وسيع‏تري پيدا كرد و طي 40 سال اخير، يكي از مشكلات اصلي بخش كشاورزي محسوب مي شود. شركت‏هاي سهامي زراعي به عنوان يكي از انواع نظام هاي بهره برداري در راستاي كمك به يكپارچه سازي اراضي، در برخي مناطق موفقيت‏هايي داشته و در مواردي نيز با شكست مواجه شده‌اند. هدف اصلي اين تحقيق شناسايي نقاط ضعف، قوت، تهديدها و فرصت هاي تشكيل شركت هاي سهامي زراعي، اولويت بندي مشكلات و موانع پيش روي اين شركت ها و اولويت بندي راه كارهاي توسعه آنها در استان خراسان جنوبي است. پس از اولويت بندي چالش ها و راهكارهاي توسعه شركت هاي سهامي زراعي، جهت دستيابي به اهداف تحقيق به تحليل SWOT پرداخته شد. با توجه به امتياز عوامل داخلي (قوت ها و ضعف ها) و عوامل خارجي (فرصت ها و تهديدها) كه به ترتيب 2/43 و 2/51 بود، راهبرد مناسب جهت بهبود كارآمدي شركت هاي سهامي زراعي، بازنگري در برنامه بلندمدت شركت ها بر مبناي غلبه بر ضعف هاي داخلي با تكيه بر استفاده از فرصت هاي محيطي خواهد بود. مهمترين نقطه ضعف در اين ماتريس، مكان‌يابي نامناسب شركت هاي سهامي زراعي بوده كه در هنگام تشكيل اين شركت ها لازم است مورد توجه قرار گيرد. شركت هاي سهامي زراعي مي بايست ضمن تمركز بر محصولات با قابليت فرآوري، بر جنبه هاي نوآوري از رهگذر سرمايه فكر تمركز نمايند.