خوانش فمنيستي پساساختاگرايانه از عشق، فانتزيا اثر آسيه جبار براساس آراي هلن سيكسو و لوس ايريگاراي

زن در جامعه يكي از موضوعات چالش برانگيز در ادبيات معاصر است. اين درونمايه، نظر بسياري از نويسندگان را به خود معطوف كرده است. مقاله حاضر به شناخت مؤلفه‌هاي نوشتار زنانه و بررسي آن‌ها در اثر «عشق، فانتزيا» از جبار مي‌پردازد. نگارنده با بهره‌گيري از رويكرد فمنيسم پساساختارگراي فرانسوي و با استفاده از آراي نظريه‌پردازاني نظير ايريگاراي و سيكسو مي‌كوشد به اين پرسش پاسخ دهد كه آيا اثر «عشق، فانتزيا» در زمره نوشتار زنانه مي‌گنجد يا تنها به حوزه ادبيات زنان تعلق دارد. بدين منظور با كاربست آراي موج سوم فمنيسم در حوزه ادبيات، كوشيده مي‌شود شاخصه‌هاي اصلي نوشتار زنانه تبيين شود. سپس با بررسي اين مؤلفه‌ها رمان مورد بحث، استدلال مي‌شود كه جبار با نقد جامعه‌اي كه بر پايه ثنويت‌هاي ارزشي شكل گرفته، كوشيده است براي امر زنانه كه همواره به حاشيه رانده شده، زبان و نوشتار خود را بازتعريف كند، مهمي كه نوشتار زنانه حول محور آن شكل گرفته است.