كنترل نيمه‌فعال سازه‌هاي مجاور سه و نه طبقه با كمك الگوريتم‌هاي فازي نوع 1 و 2

استفاده از روش هاي كنترلي جهت كاهش ارتعاشات لرزه اي ناشي از بارهاي ديناميكي از زمينه هاي تحقيقاتي فعال در سالهاي اخير بوده است. خرابي هاي ناشي از برخورد ساختمان هاي مجاور در زلزله هاي بزرگ، اهميت بهسازي و كاهش پاسخ سازه ها در برابر اين بارها را آشكار مي‌سازد. در اين مطالعه، جهت تعيين عملكرد ميراگر سيال مغناطيسي با استفاده از كنترل فازي نوع 1 و 2، سازه هاي معيار سه و نه طبقه تحت تحريك‌هاي لرزه اي با بيشينه شتاب هاي مختلف بررسي مي شوند. ميراگر سيال مغناطيسي مورد استفاده در تراز طبقه سوم با توانايي توليد نيروي كنترلي معادل 1000 كيلونيوتن، دو سازه را به يكديگر متصل مي كند. ولتاژ اعمالي به ميراگر در هر لحظه توسط سامانه كنترلي طراحي شده بر اساس مقدار جابجايي دو سازه به عنوان ورودي سامانه محاسبه مي شود. در اين مقاله، رويكرد كلي كنترل فازي با هدف كاهش احتمال برخورد سازه ها و كاهش پاسخ هاي لرزه اي دو سازه مي باشد. با توجه به نتايج به دست آمده، عملكرد كنترل فازي نوع-2 كه عدم قطعيت ها را درخود جاي مي دهد، در مقايسه با فازي نوع-1 بهتر بوده است. خطر برخورد سازه ها با استفاده از كنترل هاي فازي نوع 1 و 2 به ترتيب 37.5 و 39.7 درصد كاهش يافته است. علاوه بر اين، سامانه هاي فازي عملكرد مناسبي در كاهش پاسخ هاي لرزه اي سازه ها داشته اند.