عوامل مؤثر بر پاي‌بندي به رفتارهاي ايمني در مواجهۀ اوليه با كويد-19

شيوع گستردۀ ويروس كرونا، واكنش‎هاي رفتاري متعددي را درباره ميزان رعايت دستورالعمل‎هاي بهداشتي و رفتارهاي ايمني به‎ همراه داشت؛ ازاين‌رو پژوهش حاضر به روش پيمايشي، درپي كشف برخي از عوامل اين واكنش‎ها، در مقطع زماني نيمۀ ارديبهشت تا نيمۀ خرداد سال 1399 هم‌زمان با پايان موج اول كرونا در ايران انجام گرفت. جامعه آماري همه افراد بيشتر از 15 سال بود، از نمونه‎گيري دردسترس استفاده شد و تعداد نمونه‎هاي ‎تحليل‌شدني به‎ 939 نفر رسيد. تجزيه‎ و تحليل داده‎ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي انجام گرفت. براي به ‏دست آوردن و تدقيق مؤلفه‎ها از تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي استفاده شد. درنهايت، براي اعتبارسنجي و الگوي روابط علّي ميان متغيرها، از مدل معادلات ساختاري و تحليل مسير استفاده شد. يافته‎هاي پژوهش نشان داد، جنسيت به نفع زنان، تحصيلات به ضرر مدارك تحصيلي بالاتر و تطابق رواني به نفع افراد داراي تطابق رواني كمتر و مثبت‎انديشي اجتماعي به نفع مثبت‎انديشان، به‎طور مستقيم بر ميزان پاي‌بندي به رفتارهاي ايمني مؤثر بود. درضمن، افزايش سن از طريق تأثيرگذاري بر تطابق رواني، نگرش مثبت به عملكرد دولت و مثبت‌انديشي اجتماعي، بر پاي‌بندي به رفتارهاي ايمني مؤثر بود. تأهل، نگرش مثبت به عملكرد دولت و استان محل تولد نيز از طريق تأثير بر مثبت‎انديشي معنوي -با توجه ‎به تأثيرگذاري متغير يادشده بر مثبت‎انديشي اجتماعي- اثر غيرمستقيم بر رعايت رفتارهاي ايمني داشتند.