بررسي تنوع ژنتيكي موجود در جمعيت هاي شنبليله با استفاده از نشانگرهاي SCoT و URP

گونه هاي مختلف جنس Trigonella داراي جنبه‌هاي دارويي و غذايي بسيار مهمي مي‌باشند. ارزيابي تنوع ژنتيكي يكي از اصول اوليه در هر برنامه اصلاحي مي باشد كه موقعيت را جهت بررسي ويژگي‌هاي ژنتيكي و شناسايي ژن‌هاي جديد براي به‌نژادگران فراهم مي‌آورد. در اين پژوهش تنوع ژنتيكي موجود در 90 اكوتيپ شنبليله با استفاده از نشانگرهاي SCoT و URP مورد بررسي قرار گرفت. با استفاده از ده آغازگر SCoT و ده آغازگر URP در مجموع به‌ترتيب 100 و 109 قطعه تكثير شد كه تمامي آن‌ها چندشكل بودند. متوسط شاخص PIC در هر دو نشانگر 0.34 برآورد شد. با اين حال متوسط شاخص‌هاي Rp و MI در نشانگرهاي URP بيشتر از SCoT بود. تجزيه واريانس مولكولي (AMOVA) بر اساس داده‌هاي SCoT، URP و SCoT+URP نشان داد ميزان تنوع درون جمعيت‌ها نسبت به بين جمعيت‌ها بيشتر است. براساس مقادير شاخص‌هاي تنوع ژنتيكي مشخص شد بيشترين تعداد آلل هاي مشاهده شده (Na) و بيشترين ميزان شاخص شانون (I)، شاخص تنوع ني (H) و درصد جايگاه‌هاي چندشكل (PPL) مربوط به گونه هاي T. foenum-graecum و T. monantha بود. تجزيه خوشه‌اي بر اساس هر يك از نشانگرها و تركيب داده هاي هر دو نشانگر تمامي اكوتيپ هاي ارزيابي شده را به‌ترتيب در سه گروه اصلي دسته‌بندي كردند. علاوه براين مشخص شد الگوي گروه‌بندي به‌دست آمده بر اساس تركيب داده‌هاي هر دو نشانگر به خوبي منطبق با ساختار تاكسونومي گونه ها بود. به‌طوركلي نتايج به‌دست آمده نشان داد تنوع ژنتيكي بالايي در درون اكوتيپ‌هاي شنبليله وجود دارد. بنابراين اين مجموعه مي‌تواند به‌عنوان يك منبع ژني با ارزش جهت استفاده در برنامه‌هاي اصلاحي مورد استفاده قرار گيرد.