شناسايي گياهان متحمل و حساس به خشكي در هيبريدهاي چغندرقند با استفاده از نشانگرهايSSR و RAPD مرتبط با آن

خشكي يكي از مهم‌ترين تنش‌هاي غير زيستي است كه توليد محصولات زراعي را در جهان محدود كرده است. شناسايي ژنوتيپ‌هاي برتر محصولات زراعي خصوصاً از نظر تحمل به خشكي، گام مهمي در برنامه‌هاي به نژادي مي‌باشد. استفاده از نشانگر‌هاي مولكولي در انتخاب ژنوتيپ‌هاي برتر سبب كاهش مدت زمان اصلاح و هزينه پروژه‌هاي اصلاحي مي‌شود. در اين تحقيق 20 هيبريد چغندرقند براي بررسي تنوع با 10 آغازگرSSR  و 9 آغازگر RAPD و تعيين ارتباط اين تنوع با خشكي استفاده شدند. پس از تكثير قطعات با استفاده از آغازگرها، الگوي نواربندي با يك و صفر نشان داده شدند و تجزيه‌هاي آماري صورت گرفت. شاخص‌هاي بررسي تنوع ژنتيكي نشان داد كه بيشترين تنوع در آغازگر SSR و RAPD به‌ترتيب مربوط به آغازگر BQ583448 (76%) و آغازگرJ  (44%) بود. تجزيه خوشه‌اي براساس داده‌هاي مولكولي با استفاده از ضريب تشابه جاكارد و روش UPGMA انجام شد. با توجه به بررسي‌هاي صورت گرفته بر روي تجزيه‌ي خوشه‌اي شاخص STI (Stress Tolerance Index) (حاصل مطالعات قبلي) و نشانگر‌هاي مولكولي استفاده شده، مشاهده شد كه  از ميان‌‌هاي نشانگر‌هاي SSR استفاده شده در اين تحقيق، آغازگر  BQ583448و آغازگر FDSB502 و از ميان نشانگر‌هايRAPD ، آغازگر‌هايJ  و A سبب تفكيك ژنوتيپ‌هاي حساس و متحمل به خشكي شدند. بررسي تنوع ژنتيكي از نظر تحمل به خشكي با نشانگر SSR  تا حدودي مفيد بوده و اين نشانگر مي‌تواند در برنامه‌هاي بهبود تحمل به خشكي در چغندرقند مورد استفاده قرار گيرد.