تاثير بسته‌ي آموزش شناختي رايانه‌اي بر كاركردهاي اجرايي افراد داراي اختلال افسردگي اساسي

مقدمه: افسردگي اساسي يك بيماري شايع در جهان است كه با اختلالات شناختي از جمله اختلال در كاركرد اجرايي همراه است. يكي از درمان هاي جديد كه اختلالات شناختي را مورد هدف قرار مي دهد آموزش شناختي رايانه است. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير بسته آموزش شناختي بر كاركردهاي اجرايي در افراد افسرده در مقايسه با گروه كنترل فعال است. روش كار: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون  با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل كليه‌ي افراد 20 تا 35 سال مراجعه‌كننده‌ي به مراكز روان‌شناسي و روان‌پزشكي شهر تهران كه  در  مرداد 1400 تشخيص اختلال افسردگي اساسي را دريافت كرده‌اند، بودند. روش نمونه‌گيري در اين پژوهش روش تصادفي خوشه‌اي دو مرحله‌اي است. از ميان مناطق 22 گانه تهران و متناسب با حجم خوشه‌ها،  دو منطقه انتخاب شد. از ميان مراكز اين دو منطقه، 5 مركز  به روش تصادفي انتخاب شد.  با مراجعه به اين پنج مركز از ميان افرادي كه ملاك‌هاي ورود به پژوهش را داشتند، 28 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب شده و به‌صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابتدا آزمون‌ها (كن‌تب، ان‌بك و جملات حافظه كاري دانيمن و كارپنتر) براي هر دو گروه اجرا شد. سپس بسته‌ي آموزش شناختي رايانه‌اي تدوين‌شده (20 جلسه‌ي 20 دقيقه‌اي) روي گروه آزمايش و برنامه‌اي غير‌هدفمند (20جلسه‌ي 20‌دقيقه‌اي) براي گروه كنترل اجرا شد. مجددا آزمون‌ها براي هر دو گروه اجرا شد. نتايج از طريق تحليل واريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج آزمون تجزيه‌وتحليل واريانس چند متغيره نشان داد كه بين ميانگين متغير وابسته تركيبي (كاركرد اجرايي) در ميان گروه آزمايش و كنترل  تفاوت معني‌داري وجود دارد(P=0/04) نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد بسته آموزش شناختي رايانه‌اي باعث بهبود كاركردهاي اجرايي مي‌شود  و مي توان از آن به عنوان درمان نوين براي هدف قرار دادن اختلالات شناختي حاصل از افسردگي اساسي استفاده كرد.