اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر تنظيم شناختي هيجان پس از قطع رابطه‌ عاشقانه(مطالعه ‌موردي)

مقدمه: همه انسان ها باخت را تجربه مي كنند. بسياري از ما باخت در رابطه عاشقانه خود را يا تجربه كرده ايم و يا تجربه خواهيم كرد. انجام اين كار آسان نيست چرا كه اختلال در روابط صميمي مشكل ساز است هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي درمان متمركز بر ‌شفقت بر تنظيم شناختي هيجان پس از قطع رابطۀ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ عاشقانه بود. روش: وش پزوهش حاضر نيمه‌آزمايشي تك‌موردي بود. به اين منظور، سه شركت‌كنندۀ دختر با تجربۀ قطع رابطۀ عاشقانه به‌شيوۀ نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و‌ تحت‌درمان فردي متمركز بر شفقت در طي هشت جلسۀ 90 دقيقه‌اي قرار گرفتند. شركت‌كننده‌ها در مراحل درمان،  پرسش‌‌نامۀ پرسش‌‌نامۀ تنظيم شناختي هيجان(CERQ) و در مرحلۀ پيش از درمان،  به پرسش‌‌نامۀ ضربۀ عشق  (LTI) و پرسش‌‌نامۀ MMPI-2RF پاسخ دادند و مصاحبۀ باليني شدند. داده‌ها به‌روش ترسيم ديداري و شاخص تغيير پايه و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند؛ يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد درصد بهبودي كلي در متغير راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان در مرحلۀ مداخله و پيگيري به‌ترتيب برابر با 40% و 38% ‌بود و درصد بهبودي كلي در متغير راهبردهاي منفي تنظيم شناختي هيجان در مرحلۀ مداخله و پيگيري به‌ترتيب برابر با 48% و 36% بود و اين نشان دهنده موفقيت متوسط در درمان بود؛ نتيجه گيري: درمان متمركز بر شفقت موجب ايجاد احساس امنيت و ظرفيت براي اكتشاف و هماهنگي دروني افراد در ايجاد بافت عصبي-زيستي و احساسي افراد پس از قطع رابطه عاشقانه مي گردد. نتايج اين پژوهش اين قابليت را دارد كه روان‌‌شناسان و مشاوران از آن استفاده كنند.