ارائه مدل كيفيت مراقبت پرستاران در ارتباط با استرسورهاي شغلي در دوران شيوع كوويد-19: نقش ميانجي ارزيابي شناختي و درگيري شغلي

مقدمه: كيفيت مراقبت پرستاري عامل مهمي در عرصه خدمات سلامت و ارائه مراقبت با كيفيت از بيماران است. هدف اين پژوهش ارائه مدل كيفيت مراقبت پرستاران در ارتباط با استرسورهاي شغلي در دوران شيوع كوويد-19 با نقش ميانجي ارزيابي شناختي و درگيري شغلي بود. روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع اكتشافي تحليلي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه پرستاران بيمارستان‌هاي دولتي شهر مشهد در سال 1401 بود كه با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 400 نفر انتخاب شد و پرسشنامه‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس از طريق توزيع لينك پرسشنامه در فضاي مجازي تكميل شد. ابزار پژوهش يك پرسشنامه چندقسمتي شامل كيفيت مراقبت پرستاري (PESNWI)، پرسشنامه استرسورهاي شغلي پرستاران (NOSS)، پرسشنامه ارزيابي شناختي و فرم كوتاه پرسشنامه درگيري شغلي (UWES-9) بود. داده‌ها با استفاده از تحليل مسير و با نرم‌افزار Spss26 و Amos24تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از تحليل مسير نشان داد كه براي مدل فرضي، تمامي شاخص‌ها نشان از عدم برازش مدل داشتند. مسيرهاي مستقيم از استرس شغلي به ارزيابي شناختي و درگيري شغلي مثبت و معنادار بود (0.01 p) و مسير مستقيم ارزيابي شناختي به كيفيت مراقبت و مسير مستقيم درگيري شغلي با كيفيت مراقبت مثبت و معنادار بود (0.01 p). اما مسير مستقيم استرس شغلي به كيفيت مراقبت منفي و معنادار بود. (0.01 p). اثر غيرمستقيم استرسور شغلي بر كيفيت مراقبت با ميانجي‌گري درگيري شغلي (0.05 p)و همچنين استرسور شغلي با ميانجي‌گري ارزيابي شناختي با كيفيت مراقبت رابطه مثبت و معنادار داشت (0.05 p) نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت درگيري شغلي و ارزيابي شناختي هر يك به‌تنهايي در رابطه بين استرسورهاي شغلي و كيفيت مراقبت پرستاران در دوران شيوع كوويد 19 نقش ميانجي داشت.