هم سنجي اثربخشي درمان مواجهه روايي و زوج درماني هيجان مدار بر تنهايي و صميمت زناشويي در زنان آسيب ديده ازخيانت همسر

مقدمه: خيانت زناشويي مايه آشفتگي چشمگير زندگي فردي و ميان فردي زوجين و تباه كننده رابطه آنها است. هدف از پژوهش حاضر بررسي هم سنجي اثربخشي درمان مواجهه روايي و زوج درماني هيجان مدار بر كاهش احساس تنهايي و افزايش صميمت زناشويي در زنان آسيب ديده از خيانت همسر بود. روش كار: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل همراه با مرحله پيگيري 2 ماهه بود. جامعه آماري كليه زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي سوي همسر در شهرستان شهريار در سال 1400 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 36 نفر انتخاب و سپس به شيوه تصادفي ساده در سه گروه (هر گروه 12 نفر) جايدهي شدند. گروه‌هاي آزمايش تحت مواجهه روايي و زوج درماني هيجان مدار قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل در ليست انتظار باقي ماند. از مقياس احساس تنهايي راسل و مقياس صميميت زناشويي تامپسون و والكر به منظور گردآوري اطلاعات استفاده شد. براي تحليل داده ها از تحليل واريانس آميخته با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد درمان هاي مذكور در مرحله پس‌آزمون و پيگيري نسبت به گروه كنترل اثربخشي معناداري بر كاهش تنهايي و افزايش صميميت داشته است (0/05 P). افزون بر اين، نتايج نشان دهنده آن بود كه درمان مواجهه روايي مؤثرتر از زوج درماني هيجان مدار بر كاهش تنهايي و افزايش صميميت بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، مي توان گفت كه مواجهه روايي و زوج درماني هيجان مدار از آنجا كه مداخله مبتني بر بيان و بازگويي جزئيات رويداد آسيب‌زا در محيط امن درماني است، مي‌توانند برنامه هاي درماني مناسبي براي كاهش تنهايي و افزايش صميمت زناشويي در زنان آسيب ديده از خيانت همسر باشد.