ارتباط بارعاطفي و تاب آوري پرستاران در بخش هاي عمومي

مقدمه: شفقت نسبت به بيمار و درگيري عاطفي با بيماران اگرچه پيامدهاي مثبت براي بيمار و پرستار در پي دارد اما از سخت ترين بخش هاي پرستاري است. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين بار عاطفي و تاب آوري پرستاران در بخش هاي عمومي انجام شد.روش كار: اين مطالعه يك مطالعه توصيفي همبستگي و مقطعي است كه در فاصله بين دي ماه لغايت اسفند ماه 1400 انجام گرفت. در اين مطالعه 252  نفر از پرستاران شاغل در بخش هاي عمومي يكي از مراكز درمان تهران به صورت سهميه اي و در دسترس وارد مطالعه شدند. اين پرستاران حداقل يك سال سابقه كار در اين بخش ها را داشتند. فرم اطلاعات دموگرافيك و شغلي، و پرسشنامه  هاي بار عاطفي و تاب آوري شخصي پرستاران جهت جمع آوري داده ها به صورت الكترونيك براي مشاركت كننده ارسال شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه  ميانگين نمره بار عاطفي پرستاران7/926± 63/73 و ميانگين نمره كل تاب آوري پرستاران 0/553 ± 3/98 بود. ارتباط مثبت و معني داري  بين بار عاطفي و تاب آوري پرستاران شركت كننده در مطالعه وجود داشت. (001/ P) نتيجه گيري:  با توجه به وجود بارعاطفي در پرستاران بخش هاي عمومي و نيز ارتباط مثبت آن با تاب آوري، سياستگذاران و تصميم گيرندگان سلامت بايد استراتژي هايي را براي كاهش بار عاطفي پرستاران به كار ببندند تا بتوانند مراقبت با كيفيت و مبتني بر شفقت ورزي را به بيماران ارائه كنند.