ارزيابي توان اكولوژيك و تناسب كاربري اراضي زاگرس مركزي با بهره‌گيري از سامانه اطلاعات جغرافيايي و مدل اكولوژيكي سرزمين

ارزيابي توان اكولوژيك به عنوان پيشگام آمايش سرزمين شناخته مي‌شود. منطقه زاگرس مركزي به دليل حساسيت‌هاي محيط زيستي فراوان و تهديدهاي متعدد تنوع زيستي محتاج تدوين برنامه مديريت محيط زيستي با رويكردي جامع و كاربردي است. بر اين اساس، منطقه آبخيز مديريتي كوهرنگ، به عنوان يكي از مناطق پايلوت در زاگرس مركزي، مورد مطالعه و ارزيابي توان قرار گرفته است. در گام نخست، با بررسي مدل‌هاي رايج در سطح ايران و جهان، اقدام به طراحي الگويي مناسب به منظور ارزيابي توان اكولوژيك منطقه گرديد. در ادامه، الگويي تلفيقي براي منطقه انتخاب و طراحي گرديد كه بيشترين ميزان همخواني و تناسب را با ويژگي‌هاي طبيعي و ساختاري موجود داشته باشد. در نهايت، با استفاده از داده‌هاي پايه و لايه‌هاي اطلاعاتي متعدد از طريق رويهم‌گذاري لايه‌ها در محيط GIS و نرم‌افزار ArcGIS, 9.3 اقدام به سنتز و پهنه‌بندي گرديد. با مطالعات ميداني اقدام به زمين مرجع نمودن داده‌ها و تكميل خلاهاي اطلاعاتي گرديد. نتايج نشانگر آن است كه بحش اعظم منطقه از نوع كوهستاني بوده و بيشترين نرخ فرسايش از نوع متوسط با 39/38 درصد بوده است. در حال حاضر، كاربري مرتع با حدود 68 درصد بيشترين سهم را در ميان ساير كاربري‌ها دارا مي‌باشد. از سوي ديگر، بيشترين كاربري اولويت‌دار در منطقه مطالعاتي اختصاص به انواع جنبه‌هاي حفاظتي و مرتعداري به ترتيب با 53 و 25 درصد داشته و كمترين سهم را نيز توسعه با ۰.۰۵ درصد در اختيار دارد.