ارتباط بين كمال گرايي و خودتعييني با راهبردهاي مقابله اي دانشجويان تيم هاي ورزشي

هدف پژوهش حاضر، تعيين ارتباط بين كمال گرايي و خودتعييني با راهبردهاي مقابله اي دانشجويان تيم هاي ورزشي بود. جامعۀ آماري  پژوهش شامل دانشجويان ورزشكار عضو تيم هاي ورزشي دانشگاه علم و صنعت (232 نفر) بود كه نمونۀ آماري نيز كل شمار در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش، «پرسشنامۀ كمال گرايي چند بُعدي» (فراست و همكاران، 1990) با ضريب پايايي 0.87، «پرسشنامۀ تنظيم رفتاري ورزش» (لانسديل و همكاران، 2008) با ضريب پايايي 0.8 و «مهارت هاي مقابله اي ورزشي» (اسميت و همكاران، 1995)  با ضريب پايايي0.896 بود. تجزيه و تحليل داده ها توسط ميانگين، انحراف استاندارد، كلموگروف اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون هم زمان به كمك نرم افزار اس پي اس اس نسخۀ 20 انجام شد. طبق يافته ها، بين كمال گرايي (0.38=r ، P=0/00) و ابعاد آن: نگراني درباره اشتباهات (P =0/00, r=0/26)،  شك درباره اعمال (P =0/00, r=0/17)، انتظارات والديني (P =0/00, r=0/35)، انتقادگري والديني (0.20 =r ) ، استانداردهاي شخصي (P =0/00, r=0/17) و سازماندهي (P =0/00, r=0/06) با راهبرد مقابله اي ارتباط مثبت معني‌داري دارد. همچنين، انتظارات والديني (0.26=β) و انتقادگري والديني (0.15=β) پيش بيني كننده هاي معنادار راهبردهاي مقابله اي بودند. بين خود تعييني (P =0/00, r=0/27 )و ابعاد آن، دلايل دروني (P =0/01, r=0/15)، دلايل هماهنگ سازي (P=0/00, r=0/17)، دلايل هويت پذيري (P=0/04, r=0/13)، دلايل تنظيم اجتنابي (P=0/00, r=0/21) و دلايل بيروني اجتنابي (P=0/00, r=0/24)  رابطه مثبت معني‌داري وجود دارد. از بين ابعاد خود تعييني، تنها بعد دلايل بيروني اجتنابي (0.20=β) پيش بيني كنندۀ معنادار راهبردهاي مقابله اي بود. باتوجه به ارتباط موجود بين متغيرها، كمال گرايي و خودتعييني از راهبردهاي مقابله اي ميان ورزشكاران به شمار مي آيد.