بررسي جامعه شناختي انتقال فرهنگ ديني از طريق خانواده ها به جوانان در چهار دهه اخير (مورد مطالعه : شهر تهران در سال 1397)

پژوهش حاضر با هدف بررسي جامعه شناختي انتقال فرهنگ ديني از طريق خانواده ها  به جوانان در چهار دهه اخير انجام پذيرفت. در تدوين چارچوپ نظري پژوهش حاضر  از نظريات برگر و لاكمن، اينگلهارت، گيدنز ، گلاك و استارك سود جسته شده است. روش پژوهش، پيمايشي و از نوع توصيفي- تبييني است. جامعه آماري شامل جوانان چهار دهه اخير در شهر تهران بود و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 390 نفر به دست آمد كه نمونه ها با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي و تصادفي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از  تكنيك «پرسش نامه توام با مصاحبه و مشاهده » استفاده شد كه با  اعتبار محتوايي صوري و پايايي از طريق تكنيك آلفاي كرونباخ 0/83 انجام يافت. يافته ها  بيانگر آن است كه فرهنگ ديني به طور معناداري با نهادينه شدن دين در خانواده رابطه مستقيم و معني داري دارد. در بين گروه هاي سني مورد مطالعه، تفاوت  منفي و معناداري در فرهنگ ديني چهار دهه اخير ديده شد. همچنين يافته هاي مستخرج  از مدل رگرسيون چندگانه  نشان داد كه متغيرهاي آموزش هاي ديني، اعتقادات و باورها، تربيت، التزام و تعهد خانواده نسبت به دين از جمله عوامل تاثير گذار و معنادار در انتقال فرهنگ ديني در چهار دهه اخير به شمار مي آيند.