طراحي مدل ساختاري موانع اجراي برنامه ريزي راهبردي در فدراسيون هاي ورزشي ايران

هدف از اين پژوهش تدوين مدل ساختاري براي شناسايي موانع اجراي برنامه ريزي راهبردي در فدراسيون هاي ورزشي ايران بود. روش تحقيق اين پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي و از نظر هدف كاربردي كه به شكل ميداني اجرا شد. جامعه آماري تحقيق شامل مديران و كارشناسان خبره فدراسيون هاي ورزشي به تعداد 200 نفر بود. نمونه گيري به روش تمام شمارانجام گرفت و تعداد 177 پرسشنامه جمع آوري گرديد. ابزار اندازه‌گيري پژوهش پرسشنامه محقق ساخته حاصل از مصاحبه ها (16 مصاحبه) بود. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه با نظر متخصصين و پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ بر روي يك نمونه اوليه 30 نفره با 0.82 تاييد شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و در سطح آمار استنباطي تحليل عاملي اكتشافي، آزمون رتبه بندي فريدمن و مدلسازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و Amosنسخه 23 انجام شد. نتايج نشان داد كه 11 عامل اصلي موانع اجراي برنامه‌ريزي راهبردي در فدراسيون‌هاي ورزشي منتخب ايران را تشكيل مي دهند. همچنين، بين موانع اجراي برنامه‌ريزي راهبردي در فدراسيون‌هاي ورزشي منتخب ايران از ديدگاه نمونه‌هاي تحقيق تفاوت معناداري وجود دارد؛ به طوري كه «موانع مديريتي» بالاترين رتبه و «محيط سياسي و حقوقي» پايين‌ترين رتبه را به خود اختصاص داده‌اند. در نهايت، مدل ساختاري موانع اجراي برنامه ريزي استراتژيك در فدراسيون هاي ورزشي ايران تدوين شد و برازش آن مورد تائيد قرار گرفت.