راهبردهاي مديريت بهره‌برداري و توسعۀ گل محمدي در ايران با هدف به ‌كارگيري تكنولوژي مناسب

ايران در زمينۀ گياهان دارويي پتانسيل‌‌هاي خاصي دارد كه كمتر مورد توجه و استفاده مناسب قرار گرفته است. هدف از اين تحقيق، بررسي وضعيت مراحل مختلف توليد گل محمدي و تعيين راهبردهاي مناسب به منظور انتخاب و توسعۀ تكنولوژي مناسب در كشور است. روش جمع‌آوري آمار و اطلاعات (روش نمونه‌گيري چند مرحله‌اي و انتساب متناسب) مورد نياز پژوهش، استفاده از پرسشنامه و مصاحبۀ حضوري با كشاورزان و كارشناسان مرتبط با گياهان دارويي در سه استان اصفهان، كرمان و فارس است. تعداد كل پرسشنامه (روش كوكران) در اين تحقيق 60 مورد است. در اين تحقيق براي بررسي وضعيت مكانيزاسيون در مراحل مختلف توليد گياهان دارويي از مدل تحليل SWOT استفاده شده است. بر اساس نتايج تحقيق، در ماتريس ارزيابي عوامل داخلي (ضعف و قوت) جمع نمرۀ نهايي 75/2 شده است كه نشان مي‌دهد نقاط قوت از نقاط ضعف بيشتر است. همچنين، ماتريس عوامل خارجي (تهديد و فرصت) نيز با مجموع امتياز 83/2 نشان‌دهندۀ آن است كه در وضعيت موجود مي‌توان با تقويت فرصت‌ها در مقابل تهديدها واكنش راهبردي مناسب را نشان داد. بنابراين، راهبرد تهاجمي (SO) بهترين راهبرد به منظور حركت به سمت بهبود و توسعۀ مكانيزاسيون در مزارع گل محمدي در استان‌هاي مورد مطالعه است. استراتژي‌هاي برتر از طريق ماتريس برنامه ريزي استراتژيك كمي يا QSPM در راهبرد تهاجمي تعيين شد. با توجه به نتايج تحقيق، توسعۀ كشت گل محمدي در كشور در چارچوب نقاط ضعف، قوت، تهديدها و فرصت‌ها قابليت اصلاح و بهيود كارايي را فراهم مي‌آورد.