مدل يابي معادلات ساختاري نقش ميانجي تاب آوري در رابطه بين الگوهاي ارتباطي با رضايت زناشويي

مقدمه: خانواده، يك نظام اجتماعي طبيعي است كه در همه مراحل تكوين آن زن و مرد، خرده نظام اصلي بوده و عوامل متعددي چون الگوهاي ارتباطي و تاب آوري در رضايت زناشويي آنان نقش دارند. هدف از اين پژوهش بررسي مدل يابي معادلات ساختاري نقش ميانجي تاب آوري در رابطه بين الگوهاي ارتباطي با رضايت زناشويي بود. روش كار: در اين مطالعه توصيفي- همبستگي، جامعه آماري اين پژوهش مردان و زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي وابسته به نظام مشاوره و روانشناسي شهر تهران در سال 1398 بودند. بر اساس فرمول كرامر 480 نفر به صورت نمونه‏گيري در دسترس انتخاب‌ شد كه بعد از كنار گذاشتن داده هاي گمشده و پرت تعداد 302 نفر در تحليل باقي ماندند. ابزار مورد استفاده شامل رضايت زناشويي انريچ السون، فورنير و دراكمن، الگوهاي ارتباطي كريستنسن و سالاوي و تاب آوري كانر و ديويدسون بود. مدل فرضي با نرم‌افزار SPSS و AMOS نسخه 24 مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين الگوهاي ارتباطي و تاب آوري با رضايت زناشويي رابطه مستقيم و معنادار وجود دارد (0.01 P). همچنين مسيرهاي غيرمستقيم ‏الگوهاي ارتباطي نيز از طريق تاب آوري با رضايت زناشويي در معنادار بود. بر اساس يافته‏هاي اين پژوهش، مدل پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود (0.061=RMSEA). نتيجه گيري: مي توان نتيجه‏گيري كرد عواملي همچون الگوهاي ارتباطي و تاب آوري بر رضايت زناشويي تاثيرگذار است. پيشنهاد مي شود درمانگران در ارائه راهكارهاي ارتقادهنده رضايت زناشويي به اين عوامل توجه بيش‌تري مبذول نمايند.