تعيين اثربخشي درمان شناختي- رفتاري در تنظيم هيجان و سلامت روان‌شناختي زنان مبتلابه چاقي

مقدمه: نظر به نقش چاقي در سلامت روان‌شناختي و اهميت تنظيم هيجاني در اين بيماران، لزوم توجه به كاربرد درمان شناختي- رفتاري در زنان مبتلابه چاقي مغفول مانده است.. لذا هدف مطالعه حاضر تعيين اثربخشي درمان شناختي- رفتاري در تنظيم هيجان و سلامت روان‌شناختي زنان مبتلا به چاقي بود. روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي زنان مبتلابه چاقي مراجعه‌كننده به مركز درمان چاقي بيمارستان رسول اكرم (ص) شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند؛ كه از جامعه پژوهش از بين افراد واجد شرايط كه داوطلب همكاري بودند، تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزار پژوهش مقياس تنظيم هيجاني گراس و جان (2003) و مقياس كوتاه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (2000) بودند. گروه آزمايش در هشت جلسه برنامه درماني شناختي-رفتاري ميچل و همكاران (2007) شركت كردند، اما گروه گواه هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد و در ليست انتظار درمان قرار گرفتند. داده‌ها با آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره و نرم افزار SPSS-24 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در پس‌آزمون پس از تعديل نمرات پس‌آزمون بر روي نمرات پيش‌آزمون ميانگين نمرات ارزيابي مجدد و سلامت روان گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به‌طور معني‌داري افزايش داشت، اما ميانگين نمره سركوبي كاهش داشت (001/0 p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش، از درمان شناختي- رفتاري گروهي به‌عنوان درمان مكمل در كنار ساير روش‌هاي درماني براي بهبود تنظيم هيجان و سلامت روان‌شناختي زنان مبتلابه چاقي استفاده شود.