همبستگي ادراك طردشدگي و نشانگان افسردگي با نقش ميانجي طرحواره‌هاي هيجاني در سالمندان

مقدمه: افسردگي از مشكلات رايج در سالمندان مي باشد كه مي تواند تحت تاثير متغيرهاي مختلفي قرار گيرد. اين تحقيق با هدف بررسي رابطه ادراك طردشدگي و نشانگان افسردگي با نقش ميانجي طرحواره هاي هيجاني در سالمندان شهر رشت انجام شد. روش كار: اين مطالعه، توصيفي- مقطعي بود كه در جامعه آماري سالمندان مقيم سراهاي سالمندان شهر رشت در سال 1399 انجام شد. نمونه مورد نظر به تعداد 218 نفر از يك مركز دولتي و پنج مركز غيردولتي به شيوه تصادفي خوشه اي انجام شد. ابزارهاي اين تحقيق شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، مقياس افسردگي سالمندان، مقياس ادراك طردشدگي  و مقياس طرحواره‌هاي هيجاني بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارهاي آماري SPSS-24، Amos-24 و R-4,0,2  استفاده شده است. يافته ها: نتايج نشان داد كه ادراك طرد شدگي و طرحواره هاي هيجاني به طور مستقيم با نشانگان افسردگي در سالمندان رابطه دارند (0.05 P). همچنين ارداك طردشدگي با طرحواره هاي هيجاني سالمندان رابطه دارد (0.05 P). همچنين نتايج نشان داد كه متغير ادراك طردشدگي با ميانجي گير طرحواره هاي هيجاني با افسردگي سالمندان رابطه معنادار دارد (0.05 P، 7.47=Z).  نتيجه گيري: ادراك طردشدگي و طرحواره هاي هيجاني از عوامل موثر بر افسردگي سالمندان مقيم سراهاي سالمندان شهر رشت بود. پيشنهاد مي شود كه روانشناسان و ساير حرف ياورانه جهت كاهش افسردگي در سالمندان به مداخلات درماني مناسب جهت كاهش ادراك طردشدگي و تعديل طرحواره هاي هيجاني توجه داشته باشند.