مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري مذهبي و درمان مثبت نگري بر خودانتقادي و پريشاني روان شناختي در زنان نابارور شهرستان اهواز

مقدمه: احساس ناتواني در باروري و واكنش هاي اجتماعي رايج در جامعه نسبت به زنان نابارور، زمينه ساز بسياري از فشارهاي رواني براي زنان نابارور است. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري مذهبي و درمان مثبت نگري بر خودانتقادي و پريشاني روان شناختي درزنان نابارور شهرستان اهواز بود. روش كار: پژوهش حاضر، تجربي از نوع آزمايشي با پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل همراه با دوره پيگيري بود. جامعه پژوهش شامل كليه زنان ناباروري بود كه براي درمان ناباروري به مراكز وكلينيك هاي پزشكي ناباروري و مراكز بهداشتي درماني درسال 1399 مراجعه كرده بودند. ازبين اين تعداد 60 نفر به روش نمونه­گيري هدفمند انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه درمان شناختي رفتاري مذهبي(20=N)، درمان مثبت نگري(20=N) و يك گروه گواه(20=N)جايگزين شدند.ابزار گردآوري داده ها، مقياس خودانتقادي (Self-Criticism Scale ) تامپسون و زروف(2004) و پريشاني روان شناختي(Self-Compassion Scale) كسلر و همكاران (2002 ) بودند.داده ها با استفاده از نرم افزار24-SPSS و از روش تحليل كوواريانس مانكوا و تعقيبي بونفروني انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در مراحل پس آزمون و پيگيري، درمان شناختي رفتاري مذهبي و درمان مثبت نگري بر كاهش خودانتقادي (125/42=F و 0/001=p) و پريشاني روان شناختي (104/52=F و 0/001=p) اثربخش بودند. همچنين در مراحل پس آزمون و پيگيري بين اثربخشي دو مداخله بر خودانتقادي و پريشاني روان شناختي تفاوتي مشاهده نشد( 0/05 P). نتيجه گيري: نتايج حاكي از اثربخشي درمان شناختي رفتاري مذهبي ودرمان مثبت نگري جهت كاهش خودانتقادي و پريشاني روان شناختي در زنان نابارور بود. براساس يافته هاي حاضر توصيه مي گردد پزشكان و روان شناسان جهت كاهش خودانتقادي و پريشاني روان شناختي در زنان نابارور از درمان هاي شناختي رفتاري مذهبي و مثبت نگري در كنار ساير روش هاي درماني پزشكي استفاده كنند.