اثربخشي مداخله فراتشخيصي مبتني بركارآمدي هيجاني بر پريشاني هيجاني، استرس پرستاري و اضطراب سلامت پرستاران مضطرب؛ دوره پيگيري همزمان با پاندمي كوويد-19

مقدمه: با توجه به اهميت نقش آسيب پذيري هيجاني پرستاران بويژه در شرايط استرس زا در كيفيت ارائه خدمات درماني، تحقيق حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخله فراتشخيصي مبتني بركارآمدي هيجاني بر پريشاني هيجاني، استرس و اضطراب سلامت پرستاران داراي نشانه‌هاي اضطرابي انجام شد. روش كار: روش اين مطالعه نيمه آزمايشي همراه با گروه كنترل با پيگيري دو ماهه همزمان با بيماري كوويد 19 بود كه از بين پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي چمران و حضرت رسول (ع) شهر فردوس در سال 1398، 50 پرستار داراي اضطراب متوسط به بالا (اخذ نمره بالاتر از 16 در مقياس اضطراب بك) به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (25 نفر) و كنترل (25 نفر) قرار گرفتند. جلسات درماني مبتني بر مداخله فراتشخيصي كارآمدي هيجان در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي  طي دو ماه ارائه شد و جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي اضطراب بك، مقياس پريشاني هيجاني (افسردگي، اضطراب و استرس)، اضطراب سلامتي و استرس پرستاري استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS 25 و آزمون‌هاي آماري خي دو و تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر در سطح معني داري 0.05 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد ميانگين نمرات پريشاني هيجاني، استرس پرستاري و اضطراب سلامتي گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون كاهش معناداري داشته است و اين كاهش در مرحله پيگيري كه همزمان با شيوع كوويد 19 بوده است، بر خلاف گروه كنترل كه در طول زمان افزايش داشته است، نسبتاً ثابت مانده است P 0/05 نتيجه‌گيري: مداخله فراتشخيصي مبتني بركارآمدي هيجاني به عنوان يك مداخله موثر، مي تواند در مراكز درماني و بهداشتي بويژه در دوره هاي بحراني شيوع يك بيماري، در جهت كاهش اضطراب و استرس پرستاران بويژه پرستاران آسيب پذير به اضطراب بكار برده شود .