بررسي ارتباط حمايت اجتماعي و سلامت عمومي سالمندان شهر خاش، سال 1399

مقدمه: افزايش شمار سالمندان موجب توجه به موضوعات جديدي مثل حمايت اجتماعي در ارتباط با آنها شده است. از آنجا كه ناتوانايي هاي دوره سالمندي با افزايش سن شايعتر مي شود و وابستگي گاه اجتناب ناپذير مي گردد. در اين شرايط نقش حمايت اجتماعي در حفظ و بهبود سلامت سالمندن پررنگ مي گردد. روش كار: مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي مقطعي مي باشد. روش نمونه گيري مبتني بر روش چندمرحله اي بود. در مرحله اول مراكز خدمات جامع سلامت شهري به عنوان خوشه هاي نمونه گيري درنظر گرفته شد. سپس 3 مركز (خوشه) كه بيشترين جمعيت تحت پوشش را داشتند انتخاب شدند. در مرحله دوم در هر مركز به شيوه نمونه گيري آسان، سالمندان انتخاب و با در نظر گرفتن معيارهاي ورود، وارد مطالعه شدند.  گردآوري اطلاعات بوسيله پرسشنامه سلامت عمومي(GHQ)  وپرسشنامه حمايت اجتماعي مقياس خانواده انجام شد. آناليز داده ها با نرم افزار SPSSنسخه 21 انجام شد. يافته ها: ميانگين نمره سلامت عمومي سالمندان 13.05± 30.28 بود. نتايج تحليل آزمون ها ارتباط بين حمايت اجتماعي و سلامت عمومي و همچنين زير مقياس هاي افسردگي، علايم جسماني و علايم اضطراب و اختلال خواب را نشان  داد كه حاكي از وجود همبستگي بين حمايت اجتماعي با سلامت عمومي سالمند مي باشد. نتيجه گيري:نظر به وجود رابطه معنادار بين حمايت اجتماعي و سلامت عمومي سالمندان، ضروري است كه در سياست گذاري ها و برنامه ريزي هاي سازمان هاي متولي، به اين امر توجه ويژه اي شود و تدابير لازم براي بهبود و ارتقاي حمايت اجتماعي از سالمندان انديشيده شود.