بررسي تاثير آموزش چهره به چهره و نمايش فيلم بر كاهش اضطراب مادران در ليبر

مقدمه: تجربه مدام استرس و اضطراب دوران بارداري و عدم كنترل آن، تهديدي بر سلامت جسماني و رواني مادر و نوزاد محسوب مي شود. استفاده از روش هاي كاهش اضطراب مادران باردار، نقش موثري در كاهش مشكلات رواني مادر و فرزند او دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه تاثير دو روش آموزش چهره به چهره و نمايش فيلم بر كاهش اضطراب مادران در ليبر، صورت گرفت. روش : روش پژوهش تجربي و طرح پژوهش از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. از بين كليه مادران باردار با حاملگي 34-32 هفته كه در نيمه اول سال 1397 به مراكز بهداشت و درمان شهر زابل مراجعه كرده بودند و معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند.تعداد60 زن نخست زا به صورت تصادفي به 3 گروه 20 نفره با عنوان گروه فيلم در 2 جلسه نمايش فيلم و گروه آموزش چهره به چهره 4 جلسه آموزش و گروه كنترل مراقبت هاي روتين، تقسيم شدند. ابزار گردآوري شامل پرسشنامه اضطراب هاميلتون  14 آيتمي و پرسشنامه اطلاعات فردي بود.پس از اجراي پيش آزمون، مداخله آموزشي و نمايش فيلم بر روي دو گروه مداخله اجرا گرديد. پس از  اتمام برنامه آموزش چهره به چهره و نمايش فيلم در دو گروه مداخله، آزمون به عمل آمد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار(24)SPSS و آزمون هاي آناليز واريانس يكطرفه ، آناليز كوواريانس و t زوجي انجام شد. ميزان p كمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه ميانگين نمره اضطراب در هر سه گروه مورد بررسي در ابتداي مطالعه تفاوت آماري معني داري نداشت (۹۱۸/۰ P=)؛ اما پس از مداخله، ميانگين نمره اضطراب درگروه دريافت كننده آموزش چهره به چهره و نمايش فيلم بطور معني داري كمتر از گروه كنترل بود (۰۰۱/۰ P ). همچنين نمره اضطراب در گروه هاي دريافت كننده آموزش چهره به چهره و نمايش فيلم در انتهاي مطالعه نسبت به ابتداي مطالعه كاهش آماري معني دار داشت (۰۰۱/۰ P ) ولي اين تغيير در گروه كنترل معني دار نبود (۰۸۳/۰ P=). نتيجه گيري: با توجه به اثربخشي آموزش چهره به چهره و نمايش فيلم بر كاهش اضطراب مادران در ليبر و افزايش رضايت از زايمان ،مي توان ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﺮايﻂ مادر يﮑﯽ از روشﻫﺎي آﻣﻮزشي را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد. علاوه براين نتايج حاصل از اين پژوهش جهت فرآيندهاي كاهش اضطراب و همچنين پيشگيري از مشكلات و عوارض زايمان در مادر و نوزاد كاربرد دارد و  جهت برنامه‌ريزي مناسب درماني، ارتقاي خدمات سلامت رواني و ايجاد سياست‌هاي مرتبط با آن در جامعه مي توان بهره گرفت