مقايسه اثربخشي بهزيستي درماني با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر احساس تنهايي سالمندان

مقدمه: سالمندي با بيماري، فقدان و از كار افتادگي متعددي همراه است و افراد سالمند در معرض مشكلات فراواني قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي بهزيستي درماني با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر احساس تنهايي سالمندان انجام شد. روش كار : پژوهش حاضر نيمه تجربي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون به همراه مرحله پيگيري يك ماهه و با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش حاضر، شامل سالمندان خانه سالمندان نشاط شهر مشهد بودند. از بين اين افراد، تعداد 45 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه 15 نفري قرار گرفتند. گروه هاي آزمايش تحت 8 جلسه 90 دقيقه اي بهزيستي درماني يا درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند و براي گروه كنترل اقدامي صورت نگرفت.  ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسشنامه احساس تنهايي بود. براي تحليل داده هاي پژوهش از نرم افزارSPSS  نسخه 22 و تحليل واريانس آميخته همراه با اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دهنده اين بود كه بهزيستي درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش احساس تنهايي سالمندان در مرحله پس آزمون و پيگيري اثر معنادار داشته اند (0/001 P). اما تفاوت معناداري بين اثربخشي دو گروه وجود نداشته است (0/05 P). نتيجه گيري: طبق نتايج، متخصصان حوزه سامت مي توانند از بهزيستي درماني و همچنين درمان پذيرش و تعهد براي كمك به سالمندان براي غلبه بر احساس تنهايي بهره جويند.