نظرية ظهورات وجوديه از خزائن الهيه

ظهور هستي امكاني از مبدأ هستي، مسئله‌اي است كه نوع ديدگاه دربارة آن، تأثيري بسزا در تحقيقات مابعدالطبيعي از جهت نظري در قوس نزول و تقربات سلوكي از جهت عملي در قوس صعود دارد و به دليل اين اهميت، همواره مركز توجه محققان با گرايش‌هاي گوناگون بوده است. پژوهش در اين مسئله، هم نحوة رابطة خالق و مخلوق و هم نحوة تمايز آنها را آشكار مي‌سازد كه اين بيانگر ضرورت تحقيق در اين مسئله است. مسئلة اصلي اين نوشتار بررسي نزول هر شيء و ظهور آن از مبدأ هستي و لازمة اين نزول و ظهور از ديدگاه كتاب الهي است كه به روش استنباطي در فرايندي اجتهادي از متن ديني به انجام رسيده است. ازجمله نتايج تحقيق آن است كه ظهور هر شيء به نزول از نزد حق‌تعالي بوده، نزول يا همان آفرينش، مقرون به قدر است و اين مقرونيت به نحو لازم است كه انفكاك آن امكان ندارد. پس ظهور شيء به وجود صرفاً با قدر است و از جمله دستاوردهايش اين است كه نتيجة استنباطي در مابعدطبيعت اجتهادي، هماهنگ با نتيجة استدلالي در مابعدطبيعت استدلالي است كه براين‌اساس از سويي نقد ديدگاهي كه به سلب كلي، مابعدطبيعت اسلامي را جداي از دين الهي به‌شمار مي‌آورد، روشن شده و از سويي ظرفيت معرفتي بي‌پايان كتاب الهي در تحليل و تثبيت مسائل بنيادي مابعدالطبيعي آشكار مي‌گردد.