مهم‌ترين عامل رفع فساد از اجتماع از ديدگاه ابن‌عربي

در طول تاريخ يكي از دغدغه‌هاي مهم انسان‌ها، به‌ويژه انسان‌هاي بزرگ همچون انبيا و اولياي الهي رفع فساد و اختلاف در جوامع بشري بوده است. انسان موجودي است كه هويت اجتماعي دارد و گرايش به زندگي اجتماعي، ريشه در طبيعت و فطرت او دارد. از سوي ديگر، شكي نيست كه تزاحم و تضاد منافع و در نتيجه اختلاف و فساد از لوازم زندگي اجتماعي اوست؛ ازاين‌رو، انسان‌ها براي جلوگيري از اين اختلاف و فساد به تشكيل حكومت روي آورده‌اند؛ حكومتي كه بتواند عدالت را در جامعه ايجاد كند و مانع ايجاد فساد و اختلاف در جامعه شود. اما چه نوع حكومتي مي‌تواند چنين هدفي را محقق كند؟ در اين مقاله ثابت خواهيم كرد كه براساس ديدگاه ابن‌عربي، تنها حكومتي كه مي‌تواند چنين هدفي را تحقق بخشد، حكومتي است كه در رأس آن انسان كامل و خليفة‌الله يا هر انسان جامع‌الشرايط و خودساخته‌ عاري از حب مقام باشد و هدفش برپايي دين خدا و اجراي فرامين و احكام خدا باشد و تنها راه ريشه‌كني فساد و اختلاف در جامعه، اطاعت از چنين امام و حاكمي است. بنابراين در اين نوشتار ابتدا به بحث خليفة‌الله و ملاك خلافت او و ارتباط تنازع اسماء متقابل الهي با لزوم حكومت او و مظهريت او براي اسم «الحَكَم العدل» و همچنين زعامت اجتماعي او از ديدگاه ابن‌عربي خواهيم پرداخت، سپس عامل اصلي و مهم برپايي عدالت و رفع اختلاف و فساد از جامعه را از منظر ابن‌عربي بيان خواهيم كرد و در نهايت به ساختار بهتر و درست‌تر انتخاب امام و ديگر مديران كلان جامعه اسلامي در صورت نبود و غيبت خليفة‌الله و امام معصوم اشاره خواهيم كرد.