خوانش وجوه تصويري گروتسك در نقاشي «پيروزي فقر» اثر نيكول آيزنمن بر اساس آراي ميخائيل باختين

نيكول آيزنمن نقاش فيگوراتيو معاصر، به نسلي از استادان هنر تعلق دارد كه منابع خود را از كاريكاتورهاي روزنامه ها و نقاشي هاي دوران رنسانس به طور يكسان اقتباس كرده و در پي ستردن مرز ميان هنر عالي و فرهنگ عامه است. اثر پيروزي فقر كه يكي از گزنده ترين آثار اين هنرمند است، برداشتي معاصر از اثري به همين نام است كه توسط هانس هولباين نقاشي شده و داراي فضايي چندلايه، گفت‌وگويي، تمثيلي، هجوآميز و گروتسكي است. ميخائيل باختين از مهم‌ترين نظريه‌پردازان قرن بيستم محسوب مي شود كه به مطالعه زبان به‌عنوان يك سيستم و نحوه عملكرد گفت‌وگو در رابطه با اثراتي پرداخت كه از طريق ارتباط ايجاد مي كند و پيوندي ميان هنر و اين برقراري رابطه مشاهده كرد. او كارناوال را كه عرصه اي محبوب جهت رها كردن خود در زياده روي هاي جسماني است، واجد فضايي گفت‌وگويي و يك سنت گروتسكي و مردمي دانست كه تصاوير آن در پيوندي تأثيرگذار بين نشاط و خشونت يا كيفيت پايين ماترياليسم هستند. وي بدن مشترك و تحريف‌شده گروتسك را در چارچوبي بلندنظرانه و مثبت قرار داده و اذعان داشت چنين بدني پتانسيل ايجاد بي ثباتي در هنجارهاي پذيرفته‌شده اجتماعي، سياسي و زيباشناسي را دارا است. در اين راستا و با عطف به ويژگي هاي خاص رئاليسم گروتسك، اين پژوهش به خوانش و تحليل وجوه تصويري نقاشي پيروزي فقر اثر نيكول آيزنمن بر اساس آراي ميخائيل باختين پرداخته و از نظر هدف، توسعه اي و از نظر نوع و روش، كيفي و توصيفي- تحليلي است. يافته هاي تحقيق آشكاركننده اين واقعيت هستند كه اين هنرمند با به‌كارگيري هنر خود، به نشان دادن پيروزي طعنه آميز فقر پس از تصميم گيري هاي ضعيف دولت امريكا پرداخته است كه مسبب اصلي بحران اقتصادي سال 2008 در اين كشور است و به اين ترتيب، اعتراض خود را نسبت به سياست گذاري هاي غلط، مديريت ناكارآمد وقت، بي عدالتي و نابرابري در جامعه ابراز نموده است.