واكاوي مفهوم «گروتسك» در ادبيات و نقاشي (دورۀ رنسانس)

گروتسك سبكي خارق العاده از هنر تزييني برجاي مانده از روم باستان است كه دوباره احيا شده و در پايان قرن پانزدهم و اوايل قرن شانزدهم ميلادي مورد استفاده بسيار زيادي قرار گرفته است. در گونة ادبيات گروتسكي، مفاهيمي نظير: وحشت آفريني، طنز، هجو، مبالغه، ابزورد، تحريف واقعيت و نظاير آن ديده مي شود. استفاده از اصطلاح گروتسك به كاريكاتور نيز گسترش مي يابد. هدف از انجام اين پژوهش، ارائه مفاهيم گوناگون از ديدگاه هاي برخي از انديشه نگاران گروتسك در حوزه ادبي و همچنين آشكار ساختن ديدگاه بصري بعضي از نقاشان رنسانس سده هاي پانزدهم و شانزدهم ميلادي نسبت به آن است. گروتسك را مي توان ترديدي بين مفهوم ترس و كمدي تعريف كرد كه هرگز به طور كامل به يكي پايبند نمي ماند و ديگري را نيز به طور واقعي رد نمي كند. دور شدن از مدل هاي كلاسيكِ نظم، تعقل، هماهنگي، تعادل و شكل، خطر ورود به جهان گروتسك را زياد مي كند. گروتسك مي تواند تقريباً از هر نظريه اي پشتيباني كند. گروتسك در آثار تصويري رنسانس اغلب شامل نوعي تلفيق و تركيب انسان با حيوانات، گياهان، اشياء، عناصر طبيعت يا تركيبات ديگر است. اين پژوهش به شيوة توصيفي و تا حدودي تحليلي انجام گرفته است.