اثر كاربرد ساليسيليك اسيد تحت تنش خشكي بر صفات مورفولوژيكي، فيزيولوژيكي و بيوشيميايي دو رقم ماش (.Vigna radiata L) در سيستان

تنظيم كننده هاي رشد مانند ساليسيليك اسيد، با كاهش اثرات نامطلوب تنش، نقش مهمي در تحمل گياه به خشكي دارند. جهت بررسي اثر كاربرد ساليسيليك اسيد تحت تنش خشكي بر ارقام ماش، آزمايشي به‌صورت كرت هاي دوبار خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در تابستان 1399 در شهرستان هيرمند انجام شد. تنش خشكي به‌عنوان عامل اصلي در سه سطح (آبياري پس از 70، 120 و 180 ميلي متر تبخير از سطح تشتك تبخير كلاس A)، رقم محلي سيستان و پرتو به عنوان عامل فرعي و محلول پاشي ساليسيليك اسيد در سه سطح صفر، 0/5 و 1 ميلي مولار به عنوان عامل فرعي فرعي بود. صفات مورد بررسي شامل عملكرد و اجزاي آن، ميزان پرولين، كلروفيل، كاروتنوئيد و RWC بودند. بر اساس نتايج اثر تنش، رقم و ساليسيليك اسيد بر كليه صفات مورد بررسي معني دار بود. تنش خشكي ميزان عملكرد و اجزاي آن را در هر دو رقم كاهش داد اين كاهش عملكرد در رقم پرتو حدوداً 5% كمتر از رقم سيستان بود. تحت تنش خشكي ميزان پرولين و كاروتنوئيد افزايش پيدا كرد. بيشترين افزايش پرولين (77%) و كاروتنوئيد (48/5%) تحت تنش، در رقم پرتو بود. كاربرد ساليسيليك اسيد كليه صفات از جمله عملكرد دانه را بهبود بخشيد به طوري كه كاربرد 0/5 ميلي مولار آن تحت تنش متوسط 13% افزايش در عملكرد ايجاد كرد. بين ارقام از نظر مصرف ساليسيليك اسيد تفاوت معني داري مشاهده نشد. بر اساس نتايج، رقم پرتو بهتر از رقم محلي عمل كرده و كاربرد غلظت 1 ميلي مولار ساليسيليك اسيد ميزان مقاومت گياه را به تنش افزايش داده است.