درآمدي تحليلي و انتقادي بر فيزكاليسم بارابارا مونترو

تجربه‌ هاي كيفي (كوآليا) از بزرگ ترين موانع صدق فيزيكاليسم است. اين كه با فيزيك چگونه مي ‌توان لذت، شادي، غم و درد را تبيين كرد، معضل ساده ‌اي براي فيزيكاليست ‌ها محسوب نمي ‌شود. در اين بين باربارا مونترو، از معروف ترين مدعيان فيزيكاليسم، با ارائه معناي خاصي از لفظ «است» در تعريف فيزيكاليسم (هر چيزي فيزيكي است)  مدعيّ است مي ‌توان در معناي «فيزيكي» توسعه ايجاد كرد؛ به عنوان مثال وقتي گفته مي ‌شود «آب H2O است» لزوماً بدين معنا نيست كه آب اين همان با H2O است، بلكه مي‌ توان بدين معنا باشد كه آب از H2O برآمده و از آن تشكيل يافته است. متناظراً تجربه ‌هاي كيفي (امور ذهني) هرچند اين همان با امور فيزيكي (مغزي) نيستند اما فرا رويداده و مبتني بر آن ها هستند و همين مقدار براي فيزيكي بودن تجربه ‌هاي كيفي كفايت مي ‌كند. در مقاله حاضر ضمن ارائه ترجمه مقاله «فيزيكاليسم» از باربارا مونترو، در سه گام، فرارويدادگي را نقد كرده و اثبات كرده‌ايم كه آموزه مذكور حداكثر، هم بودگي يا هم تغييري بين امور ذهني و امور فيزيكي را اثبات مي ‌كند و هم بودگي يا هم تغييري بين امور ذهني و فيزيكي نمي ‌تواند دليل موجهّي براي اطلاق كلمۀ «فيزيكي» بر تجربه ‌هاي كيفي از قبيل لذت باشد.